Το τέλος της έννοιας "σχέση"

Παρατηρώντας και συζητώντας το τελευταιό διάστημα
για την ... συναισθηματική κατάσταση πολλών γνωστών
και φίλων κατέληξα στο εξής συμπέρασμα:
Η σχέση για τους άντρες 25-35 ετών έχει πεθάνει...
Εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα οι παρακάτω:

1. Αυτοί που "έμπλεξαν πιο μικροί"
2. Αυτοί που (πιστεύουν οτι) βρήκαν κάτι πολύ καλό
3. Οι απίστευτα ανασφαλείς

Σας προκαλλώ όλους να φέρετε στο μυαλό σας τους γνωστούς
σας που ανήκουν σε αυτό το ηλικιακό group.
Σχεδόν όλοι όσοι έχουν σχέση, την έχουν εδώ και
πολλά χρόνια, όταν από την άλλη υπάρχουν πολλοί,
"μια χαρά παιδιά" που τα τελευταία χρόνια είναι
ή συνεχώς ελεύθεροι ή έχουν διαλλείματα - σχέσείς διάρκειας
μερικών μηνών, ανάμεσα σε μεγάλες περιόδους ελευθερίας.
Οι ελάχιστοιπου ... δεν ανήκουν σε κάποια από αυτές
τις δυο κατηγορίες είναι ή φρεσκοκαψουρεμένοι ή άντρες
που επιζητούν την επιβεβαίωση24 ώρες το 24ωρο

"σχέση; όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω"

Ποιοι όμως είναι οι λόγοι που μας οδήγησαν εκεί;
Σίγουρα ο κάθε ένας από εμάς που ταυτίζεται με την
διαπίστωση μου αυτή, έχει τους προσωπικούς του λόγους
να αποφεύγει να δεθει. Αυτοί οι λόγοι μπορεί όντως
να είναι σοβαροί, μπορεί πάλι και όχι.
Σίγουρα όμως σε τέτοιες κοινές συμπεριφορές διαφορετικών
μεταξύ τους ατόμων, θα υπάρχει κάποιος κοινός παρονομαστής.
Ποιός όμως είναι αυτός;
Ο πρώτος λόγος είναι πως ζούμε στην εποχή του βολέματος.
Η σχέση απαίτει θυσίες, απαίτει να βάζεις τα θέλω και
τις ανάγκες κάποιου άλλου στην ίδια μοίρα με τα δικά σου.
Μέχρι πρότεινος, σε εμάς τους άντρες, που δεν έχουμε
την ίδια ανάγκη για συντροφικότητα όπως οι γυναίκες,
η δημιουργία σχέσης ήταν το κόστος που έπρεπε να
πληρώσουμε (ως ένα σημείο) για την κάλυψη
μιας άλλης ανάγκης, του sex. Το οποίο sex όμως,
γίνεται συνεχώς και πιο εύκολο...
Οπότε ποιος ο λόγος να αποκτήσεις και τα "κακά"
μιας σχέσης όταν μπορείς να έχεις μόνο τα "καλά" αυτής;
Προφανώς και δεν παραβλέπω,το ξαναλέω, τα προσωπικά
κολλήματα του καθενός.
Έναν κοινό παρονομαστή ψάχνω να βρώ, ο οποίος
σε κάποιους εφαρμόζει πολύ, σε κάποιου άλλους πάλι, λίγο.

Μετά από αυτόν, που νομίζω οτι (αν και υποσεινήδητος)
είναι ο πίο σημαντικός λόγος υπάρχουν και διάφορες
άλλες περιπτώσεις, λίγο πιο υποκειμενικές,
όπως πχ κάποιοι που έφαγαν χοντρή παπάρα στο παρελθόν
και ακόμα δεν το έχουν ξεπεράσει, ή κάποιοι άλλοι που
είναι τόσο περίεργοι και ιδιότροποι που δεν βρήσκουν
κατάλληλη κοπέλα εξαιτίας του υπερβολικού αριθμού
παραξενιών που έχουν, ή τέλος οι ... career oriented
που δεν μπορούν να σκεφτούν τίποτα άλλο πέραν της
επαγγελματικής επιτυχίας - καταξίωσης, με το όποιο
κόστος μπορεί να έχει αυτό στην προσωπική τους ζωή.
Πέραν όλων αυτών, το "αξίωμα του γραμματοσήμου"
εφαρμόζεται και σε αυτή τη περίπτωση, δυσκολεύοντας
ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Ποιό ειναι το αξίωμα
του γραμματοσήμου; Με απλά λόγια μπορώ να το περιγράψω
ως εξής: Οτι φτύνεις...κολλάει! Ας γίνω λίγο πιο σαφής.
Πολλές κοπέλες με τις οποίες έχεις ολοκληρωμένες
επαφές κολλάνε μαζί σου, άμα αδιαφορίσεις για αυτές
(ενώ με εμάς συμβαίνει το εξής: κολλάμε με μια που
μας φτύνει αν δεν έχουμε ολοκληρωμένη σχέση μαζί της.
Αν ολοκληρωθεί και μετά... "το κάστρο πάρθηκε",
"ο κυνηγός σκότωσε", ολα καλά!!).
Συνεπώς με μια fuckbuddy (αυτός είναι ο Αγγλοσαξωνικός
όρος) πιθανώς και πέραν της ικανοποίησης της βασικής
μας ανάγκης, σε κάποιες περιπτώσεις ικανοποιείται
και ο αντρικός μας εγωισμός, οπότε με ένα σμπάρο,
2 τριγώνια!!

Ένας άλλος λόγος επείσης υποσυνείδητος, νομίζω
πως είναι η ...εκδίκηση απέναντι στις γυναίκες.
Σίγουρα όλοι (και αυτή είναι η μοναδική φορά
που χρησιμοποιώ τις λέξεις "σίγουρα" και "όλοι"
στο 100%) είχαμε τουλάχιστον μια κακή εμπειρία
με γυναίκες. Είτε από κάποια πρώην που μας έκανε
ταράνδους, είτε από κάποια άλλη πρώην που μας τα
έπρηξε με την συνεχή της μίρλα είτε από 2-3
νούμερα που πήγαμε να τους μιλήσουμε κάποιο βράδυ
σε ένα μπαρ και αυτά το έπαιξαν ιστορία,όλοι
έχουμε πει κάποια στιγμή το λακωνικό "πουτάνες γυναίκες".
Ε μήπως είναι η ώρα της εκδίκησης;
Πως; Με τον μοναδικό τρόπο που αποδεδειγμένα
σας σκοτώνει...την αδιαφορία.

Φυσικά και αυτές οι διαπιστώσεις δεν αποτελλούν
γενίκευση, με κανένα τρόπο.
Δεν θα αντέξω κάποιον άλλο γραφικό - γραφική
να προσβληθεί λες και μιλάω για αυτόν,ήμαρτον.
Εδώ καλά καλά εγώ δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτά
που γράφω, αφού τα περισσότερα αποτελλούν όχι
προσωπικά βιώματα - συναισθήματα, αλλά προιόντα
συζήτησης μεταξύ φίλων. Όμως ακόμα και το 10%
των ανδρών να βρίσκει κοινά με αυτήν μου τη διαπίστωση,
ανεξάρτητα από τους όποιους λόγους οδήγησαν τον
καθένα στην κατάσταση αυτή,ε δεν αποτελλόυν
ένα ικανό ποσοστό ώστε να ασχοληθούμε μαζί και να
προσπαθήσουμε να βρούμε εξήγηση στην συμπεριφορά τους;
Όσο με απασχολεί προσωπικά, μπορώ να πω οτι με
κάποιους λόγους από αυτούς που ανέφερα
ταυτίζομαι απόλυτα, με άλλους πάλι δεν ταυτίζομαι
καθόλου, όμως δεν μπορώ να αποκλείσω την περίπτωση οτι
κάποιος άλλος σκέφτεται διαφορετικά από οτι εγώ.
Βέβαια μπορώ να πώ πως αυτή η κατάσταση που περιγράφω
είναι λίγο ως πολύ νοσηρή, αφού σαφώς και
υπάρχουν πολλά πράγματα σε μια σχέση, πέραν του sex.
Παρόλα αυτά...

Εν κατακλείδι κορίτσια μπορείτε να κάνετε δυο πράγματα.
Όσο φυσικά είναι στο χέρι σας, να αλλάξετε αυτή τη κατάσταση:
Ή να ξαναγυρίσετε στην σεξουαλική συμπεριφορά της δεκαετίας
του 60 και 70(μεχρι φιλάκια άντε και καμιά ... χειροκίνητη
εξυπηρέτηση και τέλος)ή να χαλαρώσετε.
Τώρα τι φταίνε αυτές που είναι χαλαρές και τρώνε τα σκατά;
Δυστυχώς, όπως κάθε πόλεμος, έτσι και αυτός των δυο φίλων
έχει τις άδικες απωλειές του!!!

ΥΓ: Τι πρέπει να γίνει για να πάρει ο Κόντης αγκαλία
τον Κίκε και να πάνε στο καλό;
Μάλλον να φτάσει Φεβρουάριος και να είμαστε η μοναδική
ομάδα χωρίς στόχους...
Συγγνώμη Λάμπρο αλλά με ψέματα και εμμονές,
όχι πρωτάθλημα, ουτε τα τρία του
Καράμπελα δεν μπορείς να πάρεις!!