Το τέλος της έννοιας "σχέση"
Παρατηρώντας και συζητώντας το τελευταιό διάστημα
για την ... συναισθηματική κατάσταση πολλών γνωστών
και φίλων κατέληξα στο εξής συμπέρασμα:
Η σχέση για τους άντρες 25-35 ετών έχει πεθάνει...
Εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα οι παρακάτω:
1. Αυτοί που "έμπλεξαν πιο μικροί"
2. Αυτοί που (πιστεύουν οτι) βρήκαν κάτι πολύ καλό
3. Οι απίστευτα ανασφαλείς
Σας προκαλλώ όλους να φέρετε στο μυαλό σας τους γνωστούς
σας που ανήκουν σε αυτό το ηλικιακό group.
Σχεδόν όλοι όσοι έχουν σχέση, την έχουν εδώ και
πολλά χρόνια, όταν από την άλλη υπάρχουν πολλοί,
"μια χαρά παιδιά" που τα τελευταία χρόνια είναι
ή συνεχώς ελεύθεροι ή έχουν διαλλείματα - σχέσείς διάρκειας
μερικών μηνών, ανάμεσα σε μεγάλες περιόδους ελευθερίας.
Οι ελάχιστοιπου ... δεν ανήκουν σε κάποια από αυτές
τις δυο κατηγορίες είναι ή φρεσκοκαψουρεμένοι ή άντρες
που επιζητούν την επιβεβαίωση24 ώρες το 24ωρο
"σχέση; όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω"
Ποιοι όμως είναι οι λόγοι που μας οδήγησαν εκεί;
Σίγουρα ο κάθε ένας από εμάς που ταυτίζεται με την
διαπίστωση μου αυτή, έχει τους προσωπικούς του λόγους
να αποφεύγει να δεθει. Αυτοί οι λόγοι μπορεί όντως
να είναι σοβαροί, μπορεί πάλι και όχι.
Σίγουρα όμως σε τέτοιες κοινές συμπεριφορές διαφορετικών
μεταξύ τους ατόμων, θα υπάρχει κάποιος κοινός παρονομαστής.
Ποιός όμως είναι αυτός;
Ο πρώτος λόγος είναι πως ζούμε στην εποχή του βολέματος.
Η σχέση απαίτει θυσίες, απαίτει να βάζεις τα θέλω και
τις ανάγκες κάποιου άλλου στην ίδια μοίρα με τα δικά σου.
Μέχρι πρότεινος, σε εμάς τους άντρες, που δεν έχουμε
την ίδια ανάγκη για συντροφικότητα όπως οι γυναίκες,
η δημιουργία σχέσης ήταν το κόστος που έπρεπε να
πληρώσουμε (ως ένα σημείο) για την κάλυψη
μιας άλλης ανάγκης, του sex. Το οποίο sex όμως,
γίνεται συνεχώς και πιο εύκολο...
Οπότε ποιος ο λόγος να αποκτήσεις και τα "κακά"
μιας σχέσης όταν μπορείς να έχεις μόνο τα "καλά" αυτής;
Προφανώς και δεν παραβλέπω,το ξαναλέω, τα προσωπικά
κολλήματα του καθενός.
Έναν κοινό παρονομαστή ψάχνω να βρώ, ο οποίος
σε κάποιους εφαρμόζει πολύ, σε κάποιου άλλους πάλι, λίγο.
Μετά από αυτόν, που νομίζω οτι (αν και υποσεινήδητος)
είναι ο πίο σημαντικός λόγος υπάρχουν και διάφορες
άλλες περιπτώσεις, λίγο πιο υποκειμενικές,
όπως πχ κάποιοι που έφαγαν χοντρή παπάρα στο παρελθόν
και ακόμα δεν το έχουν ξεπεράσει, ή κάποιοι άλλοι που
είναι τόσο περίεργοι και ιδιότροποι που δεν βρήσκουν
κατάλληλη κοπέλα εξαιτίας του υπερβολικού αριθμού
παραξενιών που έχουν, ή τέλος οι ... career oriented
που δεν μπορούν να σκεφτούν τίποτα άλλο πέραν της
επαγγελματικής επιτυχίας - καταξίωσης, με το όποιο
κόστος μπορεί να έχει αυτό στην προσωπική τους ζωή.
Πέραν όλων αυτών, το "αξίωμα του γραμματοσήμου"
εφαρμόζεται και σε αυτή τη περίπτωση, δυσκολεύοντας
ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Ποιό ειναι το αξίωμα
του γραμματοσήμου; Με απλά λόγια μπορώ να το περιγράψω
ως εξής: Οτι φτύνεις...κολλάει! Ας γίνω λίγο πιο σαφής.
Πολλές κοπέλες με τις οποίες έχεις ολοκληρωμένες
επαφές κολλάνε μαζί σου, άμα αδιαφορίσεις για αυτές
(ενώ με εμάς συμβαίνει το εξής: κολλάμε με μια που
μας φτύνει αν δεν έχουμε ολοκληρωμένη σχέση μαζί της.
Αν ολοκληρωθεί και μετά... "το κάστρο πάρθηκε",
"ο κυνηγός σκότωσε", ολα καλά!!).
Συνεπώς με μια fuckbuddy (αυτός είναι ο Αγγλοσαξωνικός
όρος) πιθανώς και πέραν της ικανοποίησης της βασικής
μας ανάγκης, σε κάποιες περιπτώσεις ικανοποιείται
και ο αντρικός μας εγωισμός, οπότε με ένα σμπάρο,
2 τριγώνια!!
Ένας άλλος λόγος επείσης υποσυνείδητος, νομίζω
πως είναι η ...εκδίκηση απέναντι στις γυναίκες.
Σίγουρα όλοι (και αυτή είναι η μοναδική φορά
που χρησιμοποιώ τις λέξεις "σίγουρα" και "όλοι"
στο 100%) είχαμε τουλάχιστον μια κακή εμπειρία
με γυναίκες. Είτε από κάποια πρώην που μας έκανε
ταράνδους, είτε από κάποια άλλη πρώην που μας τα
έπρηξε με την συνεχή της μίρλα είτε από 2-3
νούμερα που πήγαμε να τους μιλήσουμε κάποιο βράδυ
σε ένα μπαρ και αυτά το έπαιξαν ιστορία,όλοι
έχουμε πει κάποια στιγμή το λακωνικό "πουτάνες γυναίκες".
Ε μήπως είναι η ώρα της εκδίκησης;
Πως; Με τον μοναδικό τρόπο που αποδεδειγμένα
σας σκοτώνει...την αδιαφορία.
Φυσικά και αυτές οι διαπιστώσεις δεν αποτελλούν
γενίκευση, με κανένα τρόπο.
Δεν θα αντέξω κάποιον άλλο γραφικό - γραφική
να προσβληθεί λες και μιλάω για αυτόν,ήμαρτον.
Εδώ καλά καλά εγώ δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτά
που γράφω, αφού τα περισσότερα αποτελλούν όχι
προσωπικά βιώματα - συναισθήματα, αλλά προιόντα
συζήτησης μεταξύ φίλων. Όμως ακόμα και το 10%
των ανδρών να βρίσκει κοινά με αυτήν μου τη διαπίστωση,
ανεξάρτητα από τους όποιους λόγους οδήγησαν τον
καθένα στην κατάσταση αυτή,ε δεν αποτελλόυν
ένα ικανό ποσοστό ώστε να ασχοληθούμε μαζί και να
προσπαθήσουμε να βρούμε εξήγηση στην συμπεριφορά τους;
Όσο με απασχολεί προσωπικά, μπορώ να πω οτι με
κάποιους λόγους από αυτούς που ανέφερα
ταυτίζομαι απόλυτα, με άλλους πάλι δεν ταυτίζομαι
καθόλου, όμως δεν μπορώ να αποκλείσω την περίπτωση οτι
κάποιος άλλος σκέφτεται διαφορετικά από οτι εγώ.
Βέβαια μπορώ να πώ πως αυτή η κατάσταση που περιγράφω
είναι λίγο ως πολύ νοσηρή, αφού σαφώς και
υπάρχουν πολλά πράγματα σε μια σχέση, πέραν του sex.
Παρόλα αυτά...
Εν κατακλείδι κορίτσια μπορείτε να κάνετε δυο πράγματα.
Όσο φυσικά είναι στο χέρι σας, να αλλάξετε αυτή τη κατάσταση:
Ή να ξαναγυρίσετε στην σεξουαλική συμπεριφορά της δεκαετίας
του 60 και 70(μεχρι φιλάκια άντε και καμιά ... χειροκίνητη
εξυπηρέτηση και τέλος)ή να χαλαρώσετε.
Τώρα τι φταίνε αυτές που είναι χαλαρές και τρώνε τα σκατά;
Δυστυχώς, όπως κάθε πόλεμος, έτσι και αυτός των δυο φίλων
έχει τις άδικες απωλειές του!!!
ΥΓ: Τι πρέπει να γίνει για να πάρει ο Κόντης αγκαλία
τον Κίκε και να πάνε στο καλό;
Μάλλον να φτάσει Φεβρουάριος και να είμαστε η μοναδική
ομάδα χωρίς στόχους...
Συγγνώμη Λάμπρο αλλά με ψέματα και εμμονές,
όχι πρωτάθλημα, ουτε τα τρία του
Καράμπελα δεν μπορείς να πάρεις!!
Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008
the correct path
Δεν ειχα στοχο να γραψω κάτι, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους...
Ένα σχόλιο θα κάνω... κοιμηθήκαμε!! Όσο η φωτιά καίει ένα σπίτι 2-3 στενά παρακάτω, στα τέτοια μας, όταν όμως η φωτιά φτάσει στο δικό μας σπίτι φωνάζουμε, "που είναι το κράτος;". Το κράτος είμαστε εμείς και το αλλάζουμε με την ψήφο και την στάση μας. Λυπάμαι που το λέω αλλά όποιος από εσάς (ξανά)ψηφίσει τον "κύριο" Μαργαρίτη Τζήμα, υπουργό Μακεδονίας - Θράκης που ως πολιτειακός εκπρόσωπός απόποιήθηκε την ευθήνη της πολιτείας, για τον θάνατο του Αλέξανδρου, λέγοντας οτι αυτός (o μπάτσος - δολοφόνος) προσελήφθη επί ΠΑ.ΣΟ.Κ, άρα δεν φταίει η ΝΔ, ε είναι ΜΑΛΑΚΑΣ. Αφού ανέχεται τέτοιο δούλεμα από αυτόυς, τι άλλο να πω...
Είναι προφανές οτι αυτοί η "γνωστοί - άγνωστοι" αποτελλούν, άθελα τους, δεκανίκι του συστήματος. Σκεφθήτε το εξής: Αν χθες στην κηδεία του παιδιού είμασταν σίγουροι οτι δεν θα γινόταν επισόδεια, πιστεύω οτι θα κατέβαιναν 500.000 κόσμος. Οπότε η πραγματική λαική οργή και αγανάκτηση θα έπερναν σάρκα και οστά... και άντε μετά να δω πως θα διαχειριζόταν την κρίση ο πρωθυπουργός. Τώρα όμως, με το πρόσχημα των κουκουλοφόρων, όλοι εμείς οι "νοικοκυραίοι" καθόμαστε στα σπίτια μας, ξεχνόντας προς στιγμήν, το χρηματιστήριο, τις υποκλοπές, τους κουμπάρους, το βατοπέδι, τους λόγους για τους οποίους είμαστε θυμωμένοι με αυτό το απαράδεκτο, γαλαζοπράσινο κράτος, υπνωτισμένοι από τις εικόνες φρίκης για τις οποίες είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Αν κάποιος τώρα ρωτήσεί πως αντιλαμβάνομαι την ευθύνη μας θα του πω το εξής. Όσο το προσωπικό συμφέρον - βόλεμα υπερισχύει του συλλογικού συμφέροντος, ναι έχουμε ευθύνη. Άντε, να δεχτώ πως στα πολύ σοβάρα θέματα το ατομικό συμφέρον μας δικαιολογημένα υπερισχύει του συλλογικού. Όμως στην δικιά μας περίπτωση όλοι απαιτούμε χωρίς να δίνουμε... Είμαστε η μοναδική ανεπτυγμένη χώρα που ο φοροφυγάς είναι περήφανος για την πράξη του!! Δεν μιλάω φυσικά για αυτόν που βγάζει 12.000 και δηλώνει 10.000, αυτός καλά κάνει, μιλάω για αυτόν που βγάζει 100.000 και δηλώνει 5.000. Όταν λοιπόν εμείς οι ίδιοι υποθάλπτουμε το μέλλον της χώρας μας, τι να περιμένουμε από τους φτωχούς μετανάστες ή τους άπατρεις αντιεξουσιαστές. Αυτοί δεν μπορούν να ελεγχθούν, αφού έχουν την ψυχολογία του όχλου, υποβοηθούμενοι αυτή τη φορά από την ανοχή μια κυβέρνησης σε σύγχηση, χωρίς το παραμικρό σχέδιο απεμπλοκής από κρίσεις, που συνεχίζει να εκτίθεται ανεπανόρθωτα. Έτσι για ακόμα μια φορά αποδείχθηκε η γύμνια αυτού του κράτους, που δεν είναι ικανό να επιβάλλει την τάξη απέναντι σε 500-1000 άτομα, οπλισμένα με πέτρες. Εν κατακλείδι, οι κουκουλοφόροι, που καταδικάζονται από κάθε νοήμονα άνθρωπο, εξυπηρετούν με την στάση τους την εκάστωτε εξουσία, απροπροανατολίζοντας όλους εμάς από την ουσία των πραγμάτων. Ένας ψευτόμαγκας μπάτσος, υπάλληλος ενώς σάπιου κράτους, σκότωσε έναν άοπλο πολίτη και για να μην ξεσπάσει η συνολική οργή εναντίον του κράτους αυτού, αυτό χρησιμοποιεί 500 κουκουλοφόρους - πλιατσικολόγους να μας αποπροσανατολίζουν από το πρόβλημα. Εμείς φυσικά μπορούμε άνετα να συνεχίσουμε να κοιμόμαστε...
Το επόμενο κείμενο το έλαβα σήμερα μέσω email, και το δημοσιεύω αυτούσιο
Έχεις δύο επιλογές..
Τι θα έκανες εσύ; Θα διάλεγες, σίγουρα..
Μην κοιτάξεις για κάτι αστείο σ' αυτό το κείμενο, δεν υπάρχει, μα διάβασέ το.
Η ερώτηση είναι: Θα έκανες την ίδια επιλογή ;
Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς απο όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.
Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.
"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται απο εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια.
Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"
Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.
Ο πατέρας συνέχισε.
"Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."
Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της..
Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.
Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"
Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.
Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.
Πλησίασα λοιπόν ένα απο τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.
Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου.
Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.
Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρείς πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.
Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.
Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.
Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα απο την εξέδρα.
Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.
Με δύο παίκτες έξω, και τρείς έξω απο την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.
Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.
Για μεγάλη μου έκπληξη, ..τον άφησαν!
Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.
Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.
Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.
Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.
Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.
Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.
Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω απο το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω απο το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακρυά κι απο τους άλλους συμπαίκτες του.
Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."
Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα απο χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει...
Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."
Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.
Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.
Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.
Ο Shay έτρεξε πρός την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του
έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.
Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"
Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "απο δώ, απο δώ Shay.."
Καθώς ο Shay πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα.."
Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.
Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και απο τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.
Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.
Και τώρα, ..κυρίες, ...κύριοι, ...ο επίλογος..
Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν.
Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς χώρους μας.
Εάν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις.
Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.
Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:
Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;
ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιό κρύο;
Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιό αδύναμους ανάμεσά της"
Τώρα έχεις δύο επιλογές για το κείμενο που διάβασες..
Διαγραφή, δηλαδή δεν του δίνεις σημασία, ή..
Προώθηση, δηλαδή, αναδημοσίευσέ το...
Να έχεις μια χαρούμενη ημέρα, να έχεις μια "Shay day!"
Κάνε το σωστό, προώθησέ το, δώσε μια ακόμη μικρή ελπίδα στο να καλυτερέψει ο κόσμος μας, να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο συμπονετικός, πιο αγνός..
...και, χαμογέλα!!! ...μας παρακολουθούν παιδιά.
Ένα σχόλιο θα κάνω... κοιμηθήκαμε!! Όσο η φωτιά καίει ένα σπίτι 2-3 στενά παρακάτω, στα τέτοια μας, όταν όμως η φωτιά φτάσει στο δικό μας σπίτι φωνάζουμε, "που είναι το κράτος;". Το κράτος είμαστε εμείς και το αλλάζουμε με την ψήφο και την στάση μας. Λυπάμαι που το λέω αλλά όποιος από εσάς (ξανά)ψηφίσει τον "κύριο" Μαργαρίτη Τζήμα, υπουργό Μακεδονίας - Θράκης που ως πολιτειακός εκπρόσωπός απόποιήθηκε την ευθήνη της πολιτείας, για τον θάνατο του Αλέξανδρου, λέγοντας οτι αυτός (o μπάτσος - δολοφόνος) προσελήφθη επί ΠΑ.ΣΟ.Κ, άρα δεν φταίει η ΝΔ, ε είναι ΜΑΛΑΚΑΣ. Αφού ανέχεται τέτοιο δούλεμα από αυτόυς, τι άλλο να πω...
Είναι προφανές οτι αυτοί η "γνωστοί - άγνωστοι" αποτελλούν, άθελα τους, δεκανίκι του συστήματος. Σκεφθήτε το εξής: Αν χθες στην κηδεία του παιδιού είμασταν σίγουροι οτι δεν θα γινόταν επισόδεια, πιστεύω οτι θα κατέβαιναν 500.000 κόσμος. Οπότε η πραγματική λαική οργή και αγανάκτηση θα έπερναν σάρκα και οστά... και άντε μετά να δω πως θα διαχειριζόταν την κρίση ο πρωθυπουργός. Τώρα όμως, με το πρόσχημα των κουκουλοφόρων, όλοι εμείς οι "νοικοκυραίοι" καθόμαστε στα σπίτια μας, ξεχνόντας προς στιγμήν, το χρηματιστήριο, τις υποκλοπές, τους κουμπάρους, το βατοπέδι, τους λόγους για τους οποίους είμαστε θυμωμένοι με αυτό το απαράδεκτο, γαλαζοπράσινο κράτος, υπνωτισμένοι από τις εικόνες φρίκης για τις οποίες είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Αν κάποιος τώρα ρωτήσεί πως αντιλαμβάνομαι την ευθύνη μας θα του πω το εξής. Όσο το προσωπικό συμφέρον - βόλεμα υπερισχύει του συλλογικού συμφέροντος, ναι έχουμε ευθύνη. Άντε, να δεχτώ πως στα πολύ σοβάρα θέματα το ατομικό συμφέρον μας δικαιολογημένα υπερισχύει του συλλογικού. Όμως στην δικιά μας περίπτωση όλοι απαιτούμε χωρίς να δίνουμε... Είμαστε η μοναδική ανεπτυγμένη χώρα που ο φοροφυγάς είναι περήφανος για την πράξη του!! Δεν μιλάω φυσικά για αυτόν που βγάζει 12.000 και δηλώνει 10.000, αυτός καλά κάνει, μιλάω για αυτόν που βγάζει 100.000 και δηλώνει 5.000. Όταν λοιπόν εμείς οι ίδιοι υποθάλπτουμε το μέλλον της χώρας μας, τι να περιμένουμε από τους φτωχούς μετανάστες ή τους άπατρεις αντιεξουσιαστές. Αυτοί δεν μπορούν να ελεγχθούν, αφού έχουν την ψυχολογία του όχλου, υποβοηθούμενοι αυτή τη φορά από την ανοχή μια κυβέρνησης σε σύγχηση, χωρίς το παραμικρό σχέδιο απεμπλοκής από κρίσεις, που συνεχίζει να εκτίθεται ανεπανόρθωτα. Έτσι για ακόμα μια φορά αποδείχθηκε η γύμνια αυτού του κράτους, που δεν είναι ικανό να επιβάλλει την τάξη απέναντι σε 500-1000 άτομα, οπλισμένα με πέτρες. Εν κατακλείδι, οι κουκουλοφόροι, που καταδικάζονται από κάθε νοήμονα άνθρωπο, εξυπηρετούν με την στάση τους την εκάστωτε εξουσία, απροπροανατολίζοντας όλους εμάς από την ουσία των πραγμάτων. Ένας ψευτόμαγκας μπάτσος, υπάλληλος ενώς σάπιου κράτους, σκότωσε έναν άοπλο πολίτη και για να μην ξεσπάσει η συνολική οργή εναντίον του κράτους αυτού, αυτό χρησιμοποιεί 500 κουκουλοφόρους - πλιατσικολόγους να μας αποπροσανατολίζουν από το πρόβλημα. Εμείς φυσικά μπορούμε άνετα να συνεχίσουμε να κοιμόμαστε...
Το επόμενο κείμενο το έλαβα σήμερα μέσω email, και το δημοσιεύω αυτούσιο
Έχεις δύο επιλογές..
Τι θα έκανες εσύ; Θα διάλεγες, σίγουρα..
Μην κοιτάξεις για κάτι αστείο σ' αυτό το κείμενο, δεν υπάρχει, μα διάβασέ το.
Η ερώτηση είναι: Θα έκανες την ίδια επιλογή ;
Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς απο όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.
Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.
"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται απο εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια.
Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"
Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.
Ο πατέρας συνέχισε.
"Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."
Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της..
Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.
Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"
Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.
Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.
Πλησίασα λοιπόν ένα απο τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.
Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου.
Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.
Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρείς πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.
Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.
Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.
Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα απο την εξέδρα.
Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.
Με δύο παίκτες έξω, και τρείς έξω απο την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.
Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.
Για μεγάλη μου έκπληξη, ..τον άφησαν!
Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.
Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.
Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.
Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.
Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.
Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.
Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω απο το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω απο το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακρυά κι απο τους άλλους συμπαίκτες του.
Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."
Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα απο χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει...
Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."
Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.
Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.
Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.
Ο Shay έτρεξε πρός την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του
έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.
Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"
Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "απο δώ, απο δώ Shay.."
Καθώς ο Shay πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα.."
Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.
Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και απο τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.
Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.
Και τώρα, ..κυρίες, ...κύριοι, ...ο επίλογος..
Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν.
Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς χώρους μας.
Εάν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις.
Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.
Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:
Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;
ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιό κρύο;
Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιό αδύναμους ανάμεσά της"
Τώρα έχεις δύο επιλογές για το κείμενο που διάβασες..
Διαγραφή, δηλαδή δεν του δίνεις σημασία, ή..
Προώθηση, δηλαδή, αναδημοσίευσέ το...
Να έχεις μια χαρούμενη ημέρα, να έχεις μια "Shay day!"
Κάνε το σωστό, προώθησέ το, δώσε μια ακόμη μικρή ελπίδα στο να καλυτερέψει ο κόσμος μας, να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο συμπονετικός, πιο αγνός..
...και, χαμογέλα!!! ...μας παρακολουθούν παιδιά.
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008
all about... Gold!!
Σήμερα και μετά από πολύ καιρό, λέω να ασχοληθώ με το καυτό πρόσωπο της αθλητικής επικαιρότητας, τον κύριο γενικό, Χρυσόστομο (Μάκη) Γκαγκάτση.
Αγαπητέ αναγνώστη, πρώτα θα παραθέσω τα γεγονότα της Κυριακής, τα οποία έφεραν στο προσκήνιο τον κύριο γενικό και μετά θα δώσω την δική μου ερμηνεία....
Την Κυριακή 09/11/2008 και αμέσως μετά την λήξη του Ελληνικού el classico (τρομάρα μας...), γύρω στις 21:00, στην αθλητική Κυριακή της ΝΕΤ, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναθηναικού, σχολιάζοντας την κάκιστη διαιτησία του παιχνιδιού μεταξύ Πανιωνίου - ΠΑΟΚ, αναρωτήθηκε αναφορικά με τον ρόλο του κυρίου γενικού, ο οποίος ως γνωστόν είναι γιός της πιο αμφιλεγόμενης προσωπικότητας του ελληνικού ποδοσφαίρου, του προέδρου της ΕΠΟ, πρώην υπαλλήλου της ΠΑΕ Ολυμπιακός και κουμπάρου του προέδρου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, κυρίου Γκαγκάτση. Η αντίδραση από μεριάς ΠΑΟΚ ήρθε από τον (ανεπίσημο) εκπρόσωπο της ΠΑΕ, τον κύριο Γιώργο Μήνο, ο οποίος άσκησε δρυμία κριτική στον κύριο Κωνσταντίνου, για τις δηλώσεις του αυτές, που προσβάλουν, πέρα από τον κύριο γενικό, όλο το κόσμο του ΠΑΟΚ. Ο παρουσιαστής της εκπομπής προσπάθησε να μην δοθεί συνέχεια στο θέμα, μέχρι τις 02:10 το πρωί, 5 περίπου ώρες μετά το συμβάν, όταν έκανε παρέμβαση στην εκπομπή ο επίσημος εκπρόσωπος της ΠΑΕ, σχολιάζοντας και αυτός δρυμίτατα τον κύριο Κωνσταντίνου.
Αυτά είναι τα γεγονότα. Για να δούμε όμως τι κρύβεται πίσω από αυτά... Υπάρχουν διάφορα θέματα που προκύπτουν, οπότε επέτρεψε μου φίλε να τα αναλύσω ένα - ένα.
Το πρώτο ζήτημα που προκύπτει είναι συνταγματικό...
Ο κύριος Κωνσταντίνου στην συγκεκριμένη εκπομπή είναι καλεσμένος και εκπροσωπεί τον εαυτό του, συνεπώς αυτός, όπως και κάθε Έλληνας πολίτης έχει το δικαίωμα να πει την γνώμη του και κρίνεται για αυτή. Οι διάφορες... αγανακτισμένες φωνές, που διαμαρτύρονται στον πουρουπουπου (Παπαδημητρίου), που άφησε τον Κωνσταντίνου να πει αυτά που είπε, είναι τουλάχιστον γραφικές. Ο καθένας μας έχει δικαίωμα να λέει οτι θέλει (φτάνει αυτό που λέει να μην οδηγεί κάποιον άλλο σε παράνομες πράξεις) και κρίνεται για αυτό. Οι απαγορεύσεις στην έκφραση και στη γνώμη δεν αρμόζουν σε μια χώρα που λέγεται δημοκρατική.
Συνεπώς καταλήξαμε οτι ο κύριος Κων/νου έχει δικαίωμα να λέει οτι θέλει και όποιος ενοχλείται... ξύδι! Έχεις κάθε δικαίωμα να τον κράξεις για αυτά που είπε, αλλά οχι να τον απαγορεύσεις να τα λέει. Ο ακροατής κρίνει αν είναι μπαρούφα ή όχι. Το ερώτημα είναι άλλο τώρα: Αυτό που είπε ήταν μπαρούφα;
Η απάντηση είναι απλή: Ο Κων/νου υπέπεσε σε ένα βαρύτατο σφάλμα δημοσίων σχέσεων. Αυτό που είπε δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που αναρωτηθήκαμε όλοι, όταν μάθαμε πως ο κύριος Γκαγκάτσης έγινε γενικός διευθυντής της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Γιατί στον πραγματικό κόσμο κανένας 28 χρονος με ελάχιστη έως μηδενική προυπηρεσία, δεν αναλαμβάνει γενικός διευθυντής ανώνυμης εταιρείας, όσα πτυχία και άν έχει. Το σημαντικότερο προσόν που πρέπει να έχει ένας διευθυντής είναι η εμπειρία, η οποία σίγουρα λείπει από τον συγκεκριμένο κύριο. Το λάθος του κυρίου Κωνσταντίνου ήταν οτι εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτηκε σαν δημόσιο πρόσωπο, αλλά σαν απλός πολίτης και ανέφερε το προφανές. Όμως σε αυτή τη χώρα ακόμα και το προφανές απαγορεύεται να ακούγεται, αν δεν αρέσει σε κάποιους.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η χλιαρή αντίδραση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Γιατί έκανε η επίσημη ΠΑΕ 5 ολόκληρες ώρες να αντιδράσει σε μια τέτοια "πρόκληση";
Πιστεύω πως οι σημερινοί διοικούντες της ΠΑΕ ΠΑΟΚ είναι αξιοπρεπείς άνθρωποι. Επίσης πιστεύω πως η πρόσληψη Μάκη στον ΠΑΟΚ δεν έγινε για αυτό που κάποιοι φαντάζονται. Μια μέρα λοιπον, που μιλούσαν στο τηλέφωνο οι κουμπάροι Ζαγοράκης - Γκαγκάτσης senior, είπε ο μπαμπάς στο πρόεδρο:΅Ρε Θόδωρε βάλε τον μικρό, σαν διευθυντή (ανεφ χαρτοφυλακίου) στην ομάδα, να κάτσει να δεί και να μάθει την δουλειά και ταυτόχρονα να αποκτήσει προυπηρεσία, έτσι ώστε σε μερικά χρονάκια, όταν εγώ θα είμαι νομικός σύμβουλος του Ολυμπιακού, να έχω τα μούτρα να τον βάλω και αυτόν πρόεδρο στην ΕΠΟ. Τόσα χρόνια διευθυντής ΠΑΕ είναι! Πιο μάγκας είναι ο Παπανδρέου από εμένα, που θα κάνει τον υιό του πρωθυπουργό; Εγώ θα αφήσω στον δικό μου κληρονομιά το ελληνικό ποδόσφαιρο!!" Ο Ζαγοράκης δεν είχε κανένα λόγο να αρνηθεί, άλλωστε δεν τον χαλάει τον ΠΑΟΚ να είναι το... Γκαγκατσαίικο στα πράγματα, γιατί με αυτούς σίγουρα θα πάρει τα ψίχουλα που του αναλογούν, η συμφωνία έκλεισε και έτσι προέκυψε η πρόσληψη αυτή. Του λόγου μου το αληθές το ενισχύουν δυο διαπιστώσεις. Πρώτον, δεν γνωρίζω άλλη ομάδα να έχει γενικό διευθυντή και δεύτερον, τους 3-4 μήνες που ο Μάκης κατέχει αυτή τη θέση, δεν φάνηκε και δεν ακούστηκε πουθενά. Απλά στελέχη της ΠΑΕ κάνουν παρέλαση καθημερινά από τα ΜΜΕ, ο ανώτερός τους είναι εξαφανισμένος. Κάθε υπεύθυνη θέση έχει ένα job description, μια περιγραφή αρμοδιοτήτων και υποχρεώσεων. Πιο είναι το job description της θέσης αυτής; Είμαι σίγουρος πως δεν υπάρχει, γιατί απλά ο κύριος γενικός δεν έχει καμιά αρμοδιότητα.
Κλέινω συνεπώς αυτή τη τεράστια παρένθεση και επιστρέφω στην χλιαρή αντίδραση της ΠΑΕ. Όπως είπα, οι αξιοπρεπείς διοικούντες της ΠΑΕ, όταν άκουσαν τον Κωνσταντίνου να λέει αυτά που είπε σκέφτηκαν: Να ο πρώτος που τόλμησε να πει φωναχτά αυτό που σκέφτηκε όλη η Ελλάδα. Ο άνθρωπος αυτός όμως δεν εκπροσωπεί κάποιον πέραν του εαυτού του για να κατηγορηθεί, συνεπώς δεν συντρέχει λόγος να δοθεί συνέχεια στο θέμα. Έλα όμως που οι Θεσσαλονικάρχες είδαν στα λόγια του Κωνσταντίνου μια ακόμα επίθεση του "ανάλγητου Αθηναικού κατεστημένου" στο "καμάρι της βορείου Ελλάδας" και σήκωσαν το λάβαρο της επανάστασης. Η πρόταση που ακολουθεί προέρχεται αυτούσια από άρθρο του μέγα Θεσσαλονικάρχη και ανθρώπου που έχτισε καριέρα πάνω στην αφέλεια του μέσου οπαδού, κύριου Δ. Μπούζα, στο Metrosport της Τρίτης 11/11:" Η διάχυση της αηδίας, εκτός από τον εμετό, προκάλεσε φοβερό ξέσπασμα οργής στις χιλιάδες των φίλων της καθυβριζόμενης και συκοφαντούμενης ομάδας της Θεσσαλονίκης..." Μετά από ένα τέτοιο ποταμό οργής (;) η επίσημη ΠΑΕ, μέσω του εκπροσώπου της αναγκάστηκε να αντιδράσει, αποκλειστικά για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης λέγοντας μεταξύ άλλων τα εξής: "... ο οποίος (ο Κωνσταντίνου) ξεστόμισε μια κουβέντα που έθιγε την αξιοπρέπεια ενός συλλόγου, ο οποίος βασίζεται ακριβώς πάνω σε αυτό. Στην αξιοπρέπεια και στο ήθος...."
Όπα όπα μεγάλε, μπορείς να παραμυθιάζεις τον κόσμο όπως και όσο θέλεις αλλά δεν δικαιούσαι να μιλάς για αξιοπρέπεια στον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ έχει πάρα πολά να είναι υπερήφανος, η αξιοπρέπεια όμως δεν είναι ένα από αυτά. Να σου θυμίσω τις αγκαλιές και τα φιλιά μεταξύ Πρέλεβιτς και Ιωαννίδη, όταν ο ΠΑΟΚ επέλεξε αντίπαλο του στον τελικό του πρωταθλήματος Basket το 1991, τον Ολυμπιακό, αντί του Άρη, πράξη που ουσιαστικά ήταν η αρχή του τέλους του basket της Θεσσαλονίκης, να σου θυμίσω κάτι ματς ΠΑΟΚ - Εθνικός την προτελευταία αγωνιστική, όταν ο Άγγελος Αναστασιάδης έβγαινε και μιλούσε για ξεφτίλα της ομάδας ή να σου θυμίσω το ματς παροδοία μεταξύ Καλαμαριάς - ΠΑΟΚ το 2005; Για όσους το ξέχασαν εκείνο το ματς απλά θα θυμίσω οτι τελείωσε 2-1, ήταν 0-1 στο ημίχρονο και όσοι είδαν το δεύτερο ημίχρονο αναρωτιώντουσαν: "Καλά, κανείς δεν ενημέρωσε τον τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ (δεν θυμάμαι όνομα, ήταν όμως ξένος και πιτσιρικάς), οτι το ματς είναι στημένο, να σταματήσει να αποκρούει;" Γιατί στο διάστημα 45 - 60 περίπου οι παίκτες του ΠΑΟΚ περπατούσαν (κυριολεκτικά περπατούσαν, δεν το λέω κατ ευφημισμό) και ο μόνος που αντιστεκόταν ήταν ο τερματοφύλακας... Ήταν ξένος και ξέχασε να ενημερωθεί μάλλον...
Εν κατακλείδι, η γνώμη μου είναι πως ο κύριος γενικός δεν μπορεί να βοηθήσει τον ΠΑΟΚ στο θέμα διαιτησία, είναι πολύ μεγάλα τα συμφέροντα που υπάρχουν από πίσω. Από την άλλη έχω σιχαθεί πια αυτή τη καραμέλα της κατατρεγμένης Θεσσαλονίκης. Ας αναρωτηθούμε όλοι πόσα πρωταθλήματα έχασαν οι ομάδες της πόλης τα τελευταία 25 χρόνια εξ αιτίας της διαιτησίας; Κανένα! Πόσες φορές χάθηκε η έξοδος στο τσου λου εξαιτίας της διαιτησίας; Καμία!! Σίγουρα σε κάποια ματς οι ομάδες μας αδικούνται και σε κάποια άλλα ίσως σφαγιάζονται. Σε κάποια όμως ευνοούνται. Αν όμως είμαστε σωστοί θα πρέπει να έχουμε τα ... φρύδια, να βγαίνουμε και να γκρινιάζουμε, όχι μόνο όταν μας αδικούν αλλά και όταν μας ευνοούν. Να καταλάβουμε πως δεν γίνεται να ζητάμε ισονομία και δίκαιη μεταχείρηση από τα ΜΜΕ της Αθήνας, όταν τα δικά μας είναι χειρότερα! Να καταλάβουμε πως όσο και αν μας πειράζει δεν αξίζουμε κάτι παραπάνω. Αν το Ελληνικό πρωταθλημα είχε την τέλεια διαιτησία πάλι το ΠΟΚ θα ήταν στις τρεις πρώτες θέσεις, ο Παοκ πάλι θα ήταν τεταρτο - ένατος και ο Άρης πάλι θα ήταν ασανσερ. Το μόνο που θα άλλαζε θα ήταν η βαθμολογική διαφορά μεταξύ πρώτου και τέταρτου... Σιγά τ'αυγά!!
ΥΓ1: Στους γραφικούς φίλους του ΠΑΟΚ που βγήκαν μετά το ματς με τον Πανιώνιο και μιλούσαν για σφαγή του ΠΑΟΚ εύχομαι ο η ομάδα τους απο εδώ και πέρα να έχει την ίδια αντιμετώπιση που είχε και ο Πανιώνιος στο μεταξύ σας παιχνίδι. Ε ρε γέλια που έχουν να πέσουν!!!
Αυτά για σήμερα, επιστρέφω πολύ σύντομα με τα golden boys του δημοσίου που παίρνουν εξαψήφιους μισθούς και δεν μπορούν να χωρίσουν δυο γαιδάρων άχυρα...
Αγαπητέ αναγνώστη, πρώτα θα παραθέσω τα γεγονότα της Κυριακής, τα οποία έφεραν στο προσκήνιο τον κύριο γενικό και μετά θα δώσω την δική μου ερμηνεία....
Την Κυριακή 09/11/2008 και αμέσως μετά την λήξη του Ελληνικού el classico (τρομάρα μας...), γύρω στις 21:00, στην αθλητική Κυριακή της ΝΕΤ, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναθηναικού, σχολιάζοντας την κάκιστη διαιτησία του παιχνιδιού μεταξύ Πανιωνίου - ΠΑΟΚ, αναρωτήθηκε αναφορικά με τον ρόλο του κυρίου γενικού, ο οποίος ως γνωστόν είναι γιός της πιο αμφιλεγόμενης προσωπικότητας του ελληνικού ποδοσφαίρου, του προέδρου της ΕΠΟ, πρώην υπαλλήλου της ΠΑΕ Ολυμπιακός και κουμπάρου του προέδρου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, κυρίου Γκαγκάτση. Η αντίδραση από μεριάς ΠΑΟΚ ήρθε από τον (ανεπίσημο) εκπρόσωπο της ΠΑΕ, τον κύριο Γιώργο Μήνο, ο οποίος άσκησε δρυμία κριτική στον κύριο Κωνσταντίνου, για τις δηλώσεις του αυτές, που προσβάλουν, πέρα από τον κύριο γενικό, όλο το κόσμο του ΠΑΟΚ. Ο παρουσιαστής της εκπομπής προσπάθησε να μην δοθεί συνέχεια στο θέμα, μέχρι τις 02:10 το πρωί, 5 περίπου ώρες μετά το συμβάν, όταν έκανε παρέμβαση στην εκπομπή ο επίσημος εκπρόσωπος της ΠΑΕ, σχολιάζοντας και αυτός δρυμίτατα τον κύριο Κωνσταντίνου.
Αυτά είναι τα γεγονότα. Για να δούμε όμως τι κρύβεται πίσω από αυτά... Υπάρχουν διάφορα θέματα που προκύπτουν, οπότε επέτρεψε μου φίλε να τα αναλύσω ένα - ένα.
Το πρώτο ζήτημα που προκύπτει είναι συνταγματικό...
Ο κύριος Κωνσταντίνου στην συγκεκριμένη εκπομπή είναι καλεσμένος και εκπροσωπεί τον εαυτό του, συνεπώς αυτός, όπως και κάθε Έλληνας πολίτης έχει το δικαίωμα να πει την γνώμη του και κρίνεται για αυτή. Οι διάφορες... αγανακτισμένες φωνές, που διαμαρτύρονται στον πουρουπουπου (Παπαδημητρίου), που άφησε τον Κωνσταντίνου να πει αυτά που είπε, είναι τουλάχιστον γραφικές. Ο καθένας μας έχει δικαίωμα να λέει οτι θέλει (φτάνει αυτό που λέει να μην οδηγεί κάποιον άλλο σε παράνομες πράξεις) και κρίνεται για αυτό. Οι απαγορεύσεις στην έκφραση και στη γνώμη δεν αρμόζουν σε μια χώρα που λέγεται δημοκρατική.
Συνεπώς καταλήξαμε οτι ο κύριος Κων/νου έχει δικαίωμα να λέει οτι θέλει και όποιος ενοχλείται... ξύδι! Έχεις κάθε δικαίωμα να τον κράξεις για αυτά που είπε, αλλά οχι να τον απαγορεύσεις να τα λέει. Ο ακροατής κρίνει αν είναι μπαρούφα ή όχι. Το ερώτημα είναι άλλο τώρα: Αυτό που είπε ήταν μπαρούφα;
Η απάντηση είναι απλή: Ο Κων/νου υπέπεσε σε ένα βαρύτατο σφάλμα δημοσίων σχέσεων. Αυτό που είπε δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που αναρωτηθήκαμε όλοι, όταν μάθαμε πως ο κύριος Γκαγκάτσης έγινε γενικός διευθυντής της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Γιατί στον πραγματικό κόσμο κανένας 28 χρονος με ελάχιστη έως μηδενική προυπηρεσία, δεν αναλαμβάνει γενικός διευθυντής ανώνυμης εταιρείας, όσα πτυχία και άν έχει. Το σημαντικότερο προσόν που πρέπει να έχει ένας διευθυντής είναι η εμπειρία, η οποία σίγουρα λείπει από τον συγκεκριμένο κύριο. Το λάθος του κυρίου Κωνσταντίνου ήταν οτι εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτηκε σαν δημόσιο πρόσωπο, αλλά σαν απλός πολίτης και ανέφερε το προφανές. Όμως σε αυτή τη χώρα ακόμα και το προφανές απαγορεύεται να ακούγεται, αν δεν αρέσει σε κάποιους.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η χλιαρή αντίδραση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Γιατί έκανε η επίσημη ΠΑΕ 5 ολόκληρες ώρες να αντιδράσει σε μια τέτοια "πρόκληση";
Πιστεύω πως οι σημερινοί διοικούντες της ΠΑΕ ΠΑΟΚ είναι αξιοπρεπείς άνθρωποι. Επίσης πιστεύω πως η πρόσληψη Μάκη στον ΠΑΟΚ δεν έγινε για αυτό που κάποιοι φαντάζονται. Μια μέρα λοιπον, που μιλούσαν στο τηλέφωνο οι κουμπάροι Ζαγοράκης - Γκαγκάτσης senior, είπε ο μπαμπάς στο πρόεδρο:΅Ρε Θόδωρε βάλε τον μικρό, σαν διευθυντή (ανεφ χαρτοφυλακίου) στην ομάδα, να κάτσει να δεί και να μάθει την δουλειά και ταυτόχρονα να αποκτήσει προυπηρεσία, έτσι ώστε σε μερικά χρονάκια, όταν εγώ θα είμαι νομικός σύμβουλος του Ολυμπιακού, να έχω τα μούτρα να τον βάλω και αυτόν πρόεδρο στην ΕΠΟ. Τόσα χρόνια διευθυντής ΠΑΕ είναι! Πιο μάγκας είναι ο Παπανδρέου από εμένα, που θα κάνει τον υιό του πρωθυπουργό; Εγώ θα αφήσω στον δικό μου κληρονομιά το ελληνικό ποδόσφαιρο!!" Ο Ζαγοράκης δεν είχε κανένα λόγο να αρνηθεί, άλλωστε δεν τον χαλάει τον ΠΑΟΚ να είναι το... Γκαγκατσαίικο στα πράγματα, γιατί με αυτούς σίγουρα θα πάρει τα ψίχουλα που του αναλογούν, η συμφωνία έκλεισε και έτσι προέκυψε η πρόσληψη αυτή. Του λόγου μου το αληθές το ενισχύουν δυο διαπιστώσεις. Πρώτον, δεν γνωρίζω άλλη ομάδα να έχει γενικό διευθυντή και δεύτερον, τους 3-4 μήνες που ο Μάκης κατέχει αυτή τη θέση, δεν φάνηκε και δεν ακούστηκε πουθενά. Απλά στελέχη της ΠΑΕ κάνουν παρέλαση καθημερινά από τα ΜΜΕ, ο ανώτερός τους είναι εξαφανισμένος. Κάθε υπεύθυνη θέση έχει ένα job description, μια περιγραφή αρμοδιοτήτων και υποχρεώσεων. Πιο είναι το job description της θέσης αυτής; Είμαι σίγουρος πως δεν υπάρχει, γιατί απλά ο κύριος γενικός δεν έχει καμιά αρμοδιότητα.
Κλέινω συνεπώς αυτή τη τεράστια παρένθεση και επιστρέφω στην χλιαρή αντίδραση της ΠΑΕ. Όπως είπα, οι αξιοπρεπείς διοικούντες της ΠΑΕ, όταν άκουσαν τον Κωνσταντίνου να λέει αυτά που είπε σκέφτηκαν: Να ο πρώτος που τόλμησε να πει φωναχτά αυτό που σκέφτηκε όλη η Ελλάδα. Ο άνθρωπος αυτός όμως δεν εκπροσωπεί κάποιον πέραν του εαυτού του για να κατηγορηθεί, συνεπώς δεν συντρέχει λόγος να δοθεί συνέχεια στο θέμα. Έλα όμως που οι Θεσσαλονικάρχες είδαν στα λόγια του Κωνσταντίνου μια ακόμα επίθεση του "ανάλγητου Αθηναικού κατεστημένου" στο "καμάρι της βορείου Ελλάδας" και σήκωσαν το λάβαρο της επανάστασης. Η πρόταση που ακολουθεί προέρχεται αυτούσια από άρθρο του μέγα Θεσσαλονικάρχη και ανθρώπου που έχτισε καριέρα πάνω στην αφέλεια του μέσου οπαδού, κύριου Δ. Μπούζα, στο Metrosport της Τρίτης 11/11:" Η διάχυση της αηδίας, εκτός από τον εμετό, προκάλεσε φοβερό ξέσπασμα οργής στις χιλιάδες των φίλων της καθυβριζόμενης και συκοφαντούμενης ομάδας της Θεσσαλονίκης..." Μετά από ένα τέτοιο ποταμό οργής (;) η επίσημη ΠΑΕ, μέσω του εκπροσώπου της αναγκάστηκε να αντιδράσει, αποκλειστικά για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης λέγοντας μεταξύ άλλων τα εξής: "... ο οποίος (ο Κωνσταντίνου) ξεστόμισε μια κουβέντα που έθιγε την αξιοπρέπεια ενός συλλόγου, ο οποίος βασίζεται ακριβώς πάνω σε αυτό. Στην αξιοπρέπεια και στο ήθος...."
Όπα όπα μεγάλε, μπορείς να παραμυθιάζεις τον κόσμο όπως και όσο θέλεις αλλά δεν δικαιούσαι να μιλάς για αξιοπρέπεια στον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ έχει πάρα πολά να είναι υπερήφανος, η αξιοπρέπεια όμως δεν είναι ένα από αυτά. Να σου θυμίσω τις αγκαλιές και τα φιλιά μεταξύ Πρέλεβιτς και Ιωαννίδη, όταν ο ΠΑΟΚ επέλεξε αντίπαλο του στον τελικό του πρωταθλήματος Basket το 1991, τον Ολυμπιακό, αντί του Άρη, πράξη που ουσιαστικά ήταν η αρχή του τέλους του basket της Θεσσαλονίκης, να σου θυμίσω κάτι ματς ΠΑΟΚ - Εθνικός την προτελευταία αγωνιστική, όταν ο Άγγελος Αναστασιάδης έβγαινε και μιλούσε για ξεφτίλα της ομάδας ή να σου θυμίσω το ματς παροδοία μεταξύ Καλαμαριάς - ΠΑΟΚ το 2005; Για όσους το ξέχασαν εκείνο το ματς απλά θα θυμίσω οτι τελείωσε 2-1, ήταν 0-1 στο ημίχρονο και όσοι είδαν το δεύτερο ημίχρονο αναρωτιώντουσαν: "Καλά, κανείς δεν ενημέρωσε τον τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ (δεν θυμάμαι όνομα, ήταν όμως ξένος και πιτσιρικάς), οτι το ματς είναι στημένο, να σταματήσει να αποκρούει;" Γιατί στο διάστημα 45 - 60 περίπου οι παίκτες του ΠΑΟΚ περπατούσαν (κυριολεκτικά περπατούσαν, δεν το λέω κατ ευφημισμό) και ο μόνος που αντιστεκόταν ήταν ο τερματοφύλακας... Ήταν ξένος και ξέχασε να ενημερωθεί μάλλον...
Εν κατακλείδι, η γνώμη μου είναι πως ο κύριος γενικός δεν μπορεί να βοηθήσει τον ΠΑΟΚ στο θέμα διαιτησία, είναι πολύ μεγάλα τα συμφέροντα που υπάρχουν από πίσω. Από την άλλη έχω σιχαθεί πια αυτή τη καραμέλα της κατατρεγμένης Θεσσαλονίκης. Ας αναρωτηθούμε όλοι πόσα πρωταθλήματα έχασαν οι ομάδες της πόλης τα τελευταία 25 χρόνια εξ αιτίας της διαιτησίας; Κανένα! Πόσες φορές χάθηκε η έξοδος στο τσου λου εξαιτίας της διαιτησίας; Καμία!! Σίγουρα σε κάποια ματς οι ομάδες μας αδικούνται και σε κάποια άλλα ίσως σφαγιάζονται. Σε κάποια όμως ευνοούνται. Αν όμως είμαστε σωστοί θα πρέπει να έχουμε τα ... φρύδια, να βγαίνουμε και να γκρινιάζουμε, όχι μόνο όταν μας αδικούν αλλά και όταν μας ευνοούν. Να καταλάβουμε πως δεν γίνεται να ζητάμε ισονομία και δίκαιη μεταχείρηση από τα ΜΜΕ της Αθήνας, όταν τα δικά μας είναι χειρότερα! Να καταλάβουμε πως όσο και αν μας πειράζει δεν αξίζουμε κάτι παραπάνω. Αν το Ελληνικό πρωταθλημα είχε την τέλεια διαιτησία πάλι το ΠΟΚ θα ήταν στις τρεις πρώτες θέσεις, ο Παοκ πάλι θα ήταν τεταρτο - ένατος και ο Άρης πάλι θα ήταν ασανσερ. Το μόνο που θα άλλαζε θα ήταν η βαθμολογική διαφορά μεταξύ πρώτου και τέταρτου... Σιγά τ'αυγά!!
ΥΓ1: Στους γραφικούς φίλους του ΠΑΟΚ που βγήκαν μετά το ματς με τον Πανιώνιο και μιλούσαν για σφαγή του ΠΑΟΚ εύχομαι ο η ομάδα τους απο εδώ και πέρα να έχει την ίδια αντιμετώπιση που είχε και ο Πανιώνιος στο μεταξύ σας παιχνίδι. Ε ρε γέλια που έχουν να πέσουν!!!
Αυτά για σήμερα, επιστρέφω πολύ σύντομα με τα golden boys του δημοσίου που παίρνουν εξαψήφιους μισθούς και δεν μπορούν να χωρίσουν δυο γαιδάρων άχυρα...
Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008
Back to ... Mars
Την Κυριακή 07/09 ανέβασα από αυτήν την ιστοσελίδα την γνώμη μου για την αγαπημένη μου ομάδα. Ένα μήνα σχεδόν μετά νιώθω οτι πρέπει να επιστρέψω για να συμπληρώσω το παζλ.
Είναι πολύ άσχημο να δικαιώνεσαι όταν κάνεις κακές προβλέψεις. Δυστυχώς οι φόβοι μου δικαιώθηκαν πανηγυρικά.
Στις 07/09 λοιπόν είχα επισημάνει την αδυναμία των πλάγιων μπακ να καλύψουν επαρκώς τις ανάγκες της θέσης, όπως αυτές τις επιτάσει το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Είχα ευχηθεί ο Μπατιόν να δέσει με την ομάδα, μια και μέχρι τότε ήταν σκέτη παραφωνία και είχα αναρωτηθεί αναφορικά με το πόσο καλύτεροι είναι οι Βλονταρτσικ - Ντελ Ορτε από τον Παπάζογλου. Για τους πλάγιους μπακ και ειδικά για τον Αουρέλιο έπεσα 100% μέσα, δυστυχώς. Αποτελούν την Αχίλλειο πτέρνα της ομάδας και στην ουσία καταστρέφουν το ίδιο της το παιχνίδι. Επιπλέον ο Μπατιόν και ο Ντελ Όρτε αποδείχθηκαν παλτά, αργοί προβλέψιμοι χωρίς κάποια χτυπητά προτερήματα. Αποτέλεσμα; Η ομάδα έχει τρεις βαθμούς σε τέσσερα παιχνίδια αλλά το κυριώτερο είναι οτι δεν παίζει μπάλα. Η μάλλον, όταν προσπαθεί να παίξει μπάλα κόβεται στα δυο και η άμυνα της πανικοβάλεται, γίνεται μπάτε σκύλοι αλέστε. Ο κόσμος αρχίζει να κρυώνει, η πίστη στην ομάδα χάνεται και η ψυχολογία βρίσκεται στο ναδίρ. Πως όμως από χαλαρός τέταρτος τον Μάη βρέθηκες να παραπαίεις τον Οκτώβρη; Ιδίως αν σκεφτείς οτι η ομάδα δεν αποδυναμώθηκε, τουλάχιστον θεωρητικά, το καλοκαίρι. Η απάντηση είναι απλή. Τις μεταγραφές των δυο τελευταίων περιόδων τις κάνει ο Κόντης και όχι ο προπονητής ή ο τεχνικός διευθυντής, όπως σε κάθε σοβαρή ομάδα. Οι Ζεντίλ - Αμορόζο καθώς και όλες οι επιλογές του καλοκαιριού έγιναν από αυτόν. Ο οποίος είναι μάνατζερ και φέρνει στον Άρη παίχτες που εκπροσωπεί ο ίδιος. Αν το σκεφτείς τις δυο τελευταίες μεταγραφικές περιόδους δεν μας... βγήκε κανένας παίχτης ( τον Γιάχιτς τον έφερε ο Μπάγιεβιτς, ο Ρεγκέιρο όπως και ο Κόκε είναι μεγάλης αξίας και ξέρεις οτι θα παίξουν, δεν ήταν λαχεία τύπου Νάτσο ας πούμε και ο Βίτολο είναι επιλογή Ερνάντεθ) Οι Μπατιόν και ΝτελΌρτε είναι παίχτες του Κόντη. Το κάζο Αμορόζο πρέπει να το χρεωθεί 100% αυτός, όταν μάλιστα ο Ντουσαν ποτέ δεν ζήτησε ένα τέτοιο παίχτη για την ομάδα. Δηλαδή επιστρέψαμε σε μια κατάσταση παρόμοια με του Φερερ, μόνο που τώρα ο υπεύθυνος μεταγραφών είναι σκιώδης και ανεξέλεκτος. Έχει κάνει τον Άρη παραμάγαζο του και αυτός πλουτίζει, ήσυχος και ωραίος. Αυτός έδιωξε τον Μπάγεβιτς, του οποίου η προπονητική προσωπικότητα και αξία κατάφεραν να κρύψουν τα αγωνιστικά προβλήματα της περισινής χρονιάς, αυτός πήγε να φάει τον Νέμπε, αυτός έδιωξε τον Αγγελάκη που στο κάτω κάτω είναι 100% Αρειανός και πονάει την ομάδα όπως ο απλός οπαδός. Ο Κόντης είναι Αρειανός; Και να μου το θυμηθείτε αν έρθουν τα δύσκολα θα είναι ο πρώτος που θα πηδήξει από το καράβι. Ο Μπάγιεβιτς ήταν το ισχυρότερο εμπόδιο στα πόδια του Κόντη για να έχει τον πλήρη έλεγχο στην ομάδα. Μόλις κατάφερε να τον φάει έφερε τον ιδανικό άνθρωπο στην θέση του. Ένα καλό προπονητή που είναι όμως ακόμα καλύτερος στο να λέει "Yes Mr Kontis"... Το μοναδικό που φαίνεται να απασχολεί τον κύριο εκτελεστικό διευθυντή είναι να παίζουν οι παίχτες του στην ομάδα. Δεν υπάρχει καμία άλλη ομάδα στον κόσμο που ο προπονητής, 3 μήνες από την εκκίνηση της προετοιμασίας δεν έχει καταλήξει ακόμα ούτε σε ένα κορμό βασικών, ούτε σε ένα σύστημα. Πως όμως να καταλήξεις κάπου, όταν οι αδύναμοι κρίκοι πρέπει απαραίτητα να παίζουν (Μπατιόν) ή όταν οι υπεύθυνοι μεταγραφικού σχεδιασμού δεν κανόνισαν να πάρουν παίχτες σε θέσεις που πονούσε η ομάδα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει εναλλακτική λύση (Αουρέλιο);
Τι γίνεται από εδώ και πέρα είναι το ζήτημα. Η κατάσταση αν και φαίνεται πολύ άσχημη μπορεί πολύ εύκολα να ανατραπεί. Αγωνιστικά καταρχάς πρέπει να φύγουν άμεσα από την εντεκάδα Μπατιόν - ΝτελΌρτε. Στην θέση του Μπατιόν να μπεί ο Νέμπε και σε αυτήν του ΝτελΌρτε ο Παπάζογλου ή ο Βλόνταρτσικ. Στα αριστερά να παίζει ο πιο φορμαρισμένος εκ των Βαγκέλι, Καράμπελα Αουρέλιο και όχι ο καημένος ο Ρομπέρζ. Το παιδί δεν είναι πλάγιος μπάκ, δεν μπορεί να παιξει σε αυτή τη θέση, όπως όλοι είδαμε στα δυο τελευταία ματς. Η ομάδα θα πρέπει να πορευθεί με σύστημα 4-3-2-1, όπου οι τρείς είναι οι Βίτολο - Νέμπεγλέρας - Νάτσο ή Σιστόν, οι 2 να είναι οι Ρεγκέιρο - Κόκε ή Χαβίτο και μπροστά Παπάζογλου ή Βλόνταρτσικ. Με αυτή τη διάταξη η ομάδα θα μπορέσει να πορευθεί ικανοποιητικά μέχρι τον Δεκέμβρη, γιατί είπαμε, δεν είναι κακή η ομάδα, χτυπητές αδυναμίες έχει μόνο, σε 3-4 θέσεις.
Αυτό όμως που προέχει είναι να μικρύνει το χέρι του Κόντη. Να προσληφθεί ένας τεχνικός διευθυντής άμεσα, που θα κάνει τις μεταγραφές του Ιανουαρίου, με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον της ομάδας. Δεν χρειάζεται να είσαι μάγος για να καταλάβεις που πονάει η ομάδα... Φοβάμαι όμως οτι δεν θα γίνει τίποτα από αυτά. Αυτό που πιστεύω και απεύχομαι πως θα γινεί είναι η ομάδα να πορευθεί ακριβώς όπως είναι, να παίζουν αυτοί που το ... χαρτάκι από πάνω, λέει να παίζουν, ο προπονητής να ψάχνεται συνεχώς με αλλαγές συστημάτων και προσώπων και οι εκάστοτε σφαλιάρες να οφείλονται σε... φαντάσματα που μόνο γραφικοί τα βλέπουν (θα πρέπει να ντρέπεται όποιος γκρινιάζει για την διαιτησία, σε ένα ματς που η ομάδα δεν έκανε ούτε μια ευκαιρία και της χαρίστηκε μια μαρς κόκκινη κάρτα στο πρώτο ημίχρονο). Φυσικά ο προπονητής θα συνεχίσει να στηρίζεται... Εννοείται δεν θα προσληφθεί τεχνικός διευθυντής και κατά τον Δεκέμβριο θα απολυθεί ο Ερνάντεθ για να έρθει κάποιος άλλος ( ο Λεμονής λένε πως είναι αυτός) που όμως δεν θα έχει προλάβει να βγάλει συμπεράσματα για την ομάδα με αποτέλεσμα τις μεταγραφές να τις κάνει πάλι ο Κόντης... Μαλάκας είναι, τώρα που βρήκε το βάζο με το μέλι;
Το μεγάλο ερώτημα είναι τι κάνει ο Σκορδας και ο Super-3 για αυτή τη κατάσταση; Υπάρχουν δυο πιθανά σενάρια. Πρώτον οτι τρώνε καλά και αυτοί από τον Άρη οπότε θα επέμβουν μόνο μπρος στο χείλος του γκρεμού, η δεύτερον και πιθανότερο είναι οτι παραμυθιάστηκαν και αυτοί από τον Κόντη και προσπαθούν τώρα, χωρίς να δημιουργήσουν επιπρόσθετα προβλήματα, να βρουν τη λύση με προσεκτικές κινήσεις... Ίδωμεν
Είναι πολύ άσχημο να δικαιώνεσαι όταν κάνεις κακές προβλέψεις. Δυστυχώς οι φόβοι μου δικαιώθηκαν πανηγυρικά.
Στις 07/09 λοιπόν είχα επισημάνει την αδυναμία των πλάγιων μπακ να καλύψουν επαρκώς τις ανάγκες της θέσης, όπως αυτές τις επιτάσει το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Είχα ευχηθεί ο Μπατιόν να δέσει με την ομάδα, μια και μέχρι τότε ήταν σκέτη παραφωνία και είχα αναρωτηθεί αναφορικά με το πόσο καλύτεροι είναι οι Βλονταρτσικ - Ντελ Ορτε από τον Παπάζογλου. Για τους πλάγιους μπακ και ειδικά για τον Αουρέλιο έπεσα 100% μέσα, δυστυχώς. Αποτελούν την Αχίλλειο πτέρνα της ομάδας και στην ουσία καταστρέφουν το ίδιο της το παιχνίδι. Επιπλέον ο Μπατιόν και ο Ντελ Όρτε αποδείχθηκαν παλτά, αργοί προβλέψιμοι χωρίς κάποια χτυπητά προτερήματα. Αποτέλεσμα; Η ομάδα έχει τρεις βαθμούς σε τέσσερα παιχνίδια αλλά το κυριώτερο είναι οτι δεν παίζει μπάλα. Η μάλλον, όταν προσπαθεί να παίξει μπάλα κόβεται στα δυο και η άμυνα της πανικοβάλεται, γίνεται μπάτε σκύλοι αλέστε. Ο κόσμος αρχίζει να κρυώνει, η πίστη στην ομάδα χάνεται και η ψυχολογία βρίσκεται στο ναδίρ. Πως όμως από χαλαρός τέταρτος τον Μάη βρέθηκες να παραπαίεις τον Οκτώβρη; Ιδίως αν σκεφτείς οτι η ομάδα δεν αποδυναμώθηκε, τουλάχιστον θεωρητικά, το καλοκαίρι. Η απάντηση είναι απλή. Τις μεταγραφές των δυο τελευταίων περιόδων τις κάνει ο Κόντης και όχι ο προπονητής ή ο τεχνικός διευθυντής, όπως σε κάθε σοβαρή ομάδα. Οι Ζεντίλ - Αμορόζο καθώς και όλες οι επιλογές του καλοκαιριού έγιναν από αυτόν. Ο οποίος είναι μάνατζερ και φέρνει στον Άρη παίχτες που εκπροσωπεί ο ίδιος. Αν το σκεφτείς τις δυο τελευταίες μεταγραφικές περιόδους δεν μας... βγήκε κανένας παίχτης ( τον Γιάχιτς τον έφερε ο Μπάγιεβιτς, ο Ρεγκέιρο όπως και ο Κόκε είναι μεγάλης αξίας και ξέρεις οτι θα παίξουν, δεν ήταν λαχεία τύπου Νάτσο ας πούμε και ο Βίτολο είναι επιλογή Ερνάντεθ) Οι Μπατιόν και ΝτελΌρτε είναι παίχτες του Κόντη. Το κάζο Αμορόζο πρέπει να το χρεωθεί 100% αυτός, όταν μάλιστα ο Ντουσαν ποτέ δεν ζήτησε ένα τέτοιο παίχτη για την ομάδα. Δηλαδή επιστρέψαμε σε μια κατάσταση παρόμοια με του Φερερ, μόνο που τώρα ο υπεύθυνος μεταγραφών είναι σκιώδης και ανεξέλεκτος. Έχει κάνει τον Άρη παραμάγαζο του και αυτός πλουτίζει, ήσυχος και ωραίος. Αυτός έδιωξε τον Μπάγεβιτς, του οποίου η προπονητική προσωπικότητα και αξία κατάφεραν να κρύψουν τα αγωνιστικά προβλήματα της περισινής χρονιάς, αυτός πήγε να φάει τον Νέμπε, αυτός έδιωξε τον Αγγελάκη που στο κάτω κάτω είναι 100% Αρειανός και πονάει την ομάδα όπως ο απλός οπαδός. Ο Κόντης είναι Αρειανός; Και να μου το θυμηθείτε αν έρθουν τα δύσκολα θα είναι ο πρώτος που θα πηδήξει από το καράβι. Ο Μπάγιεβιτς ήταν το ισχυρότερο εμπόδιο στα πόδια του Κόντη για να έχει τον πλήρη έλεγχο στην ομάδα. Μόλις κατάφερε να τον φάει έφερε τον ιδανικό άνθρωπο στην θέση του. Ένα καλό προπονητή που είναι όμως ακόμα καλύτερος στο να λέει "Yes Mr Kontis"... Το μοναδικό που φαίνεται να απασχολεί τον κύριο εκτελεστικό διευθυντή είναι να παίζουν οι παίχτες του στην ομάδα. Δεν υπάρχει καμία άλλη ομάδα στον κόσμο που ο προπονητής, 3 μήνες από την εκκίνηση της προετοιμασίας δεν έχει καταλήξει ακόμα ούτε σε ένα κορμό βασικών, ούτε σε ένα σύστημα. Πως όμως να καταλήξεις κάπου, όταν οι αδύναμοι κρίκοι πρέπει απαραίτητα να παίζουν (Μπατιόν) ή όταν οι υπεύθυνοι μεταγραφικού σχεδιασμού δεν κανόνισαν να πάρουν παίχτες σε θέσεις που πονούσε η ομάδα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει εναλλακτική λύση (Αουρέλιο);
Τι γίνεται από εδώ και πέρα είναι το ζήτημα. Η κατάσταση αν και φαίνεται πολύ άσχημη μπορεί πολύ εύκολα να ανατραπεί. Αγωνιστικά καταρχάς πρέπει να φύγουν άμεσα από την εντεκάδα Μπατιόν - ΝτελΌρτε. Στην θέση του Μπατιόν να μπεί ο Νέμπε και σε αυτήν του ΝτελΌρτε ο Παπάζογλου ή ο Βλόνταρτσικ. Στα αριστερά να παίζει ο πιο φορμαρισμένος εκ των Βαγκέλι, Καράμπελα Αουρέλιο και όχι ο καημένος ο Ρομπέρζ. Το παιδί δεν είναι πλάγιος μπάκ, δεν μπορεί να παιξει σε αυτή τη θέση, όπως όλοι είδαμε στα δυο τελευταία ματς. Η ομάδα θα πρέπει να πορευθεί με σύστημα 4-3-2-1, όπου οι τρείς είναι οι Βίτολο - Νέμπεγλέρας - Νάτσο ή Σιστόν, οι 2 να είναι οι Ρεγκέιρο - Κόκε ή Χαβίτο και μπροστά Παπάζογλου ή Βλόνταρτσικ. Με αυτή τη διάταξη η ομάδα θα μπορέσει να πορευθεί ικανοποιητικά μέχρι τον Δεκέμβρη, γιατί είπαμε, δεν είναι κακή η ομάδα, χτυπητές αδυναμίες έχει μόνο, σε 3-4 θέσεις.
Αυτό όμως που προέχει είναι να μικρύνει το χέρι του Κόντη. Να προσληφθεί ένας τεχνικός διευθυντής άμεσα, που θα κάνει τις μεταγραφές του Ιανουαρίου, με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον της ομάδας. Δεν χρειάζεται να είσαι μάγος για να καταλάβεις που πονάει η ομάδα... Φοβάμαι όμως οτι δεν θα γίνει τίποτα από αυτά. Αυτό που πιστεύω και απεύχομαι πως θα γινεί είναι η ομάδα να πορευθεί ακριβώς όπως είναι, να παίζουν αυτοί που το ... χαρτάκι από πάνω, λέει να παίζουν, ο προπονητής να ψάχνεται συνεχώς με αλλαγές συστημάτων και προσώπων και οι εκάστοτε σφαλιάρες να οφείλονται σε... φαντάσματα που μόνο γραφικοί τα βλέπουν (θα πρέπει να ντρέπεται όποιος γκρινιάζει για την διαιτησία, σε ένα ματς που η ομάδα δεν έκανε ούτε μια ευκαιρία και της χαρίστηκε μια μαρς κόκκινη κάρτα στο πρώτο ημίχρονο). Φυσικά ο προπονητής θα συνεχίσει να στηρίζεται... Εννοείται δεν θα προσληφθεί τεχνικός διευθυντής και κατά τον Δεκέμβριο θα απολυθεί ο Ερνάντεθ για να έρθει κάποιος άλλος ( ο Λεμονής λένε πως είναι αυτός) που όμως δεν θα έχει προλάβει να βγάλει συμπεράσματα για την ομάδα με αποτέλεσμα τις μεταγραφές να τις κάνει πάλι ο Κόντης... Μαλάκας είναι, τώρα που βρήκε το βάζο με το μέλι;
Το μεγάλο ερώτημα είναι τι κάνει ο Σκορδας και ο Super-3 για αυτή τη κατάσταση; Υπάρχουν δυο πιθανά σενάρια. Πρώτον οτι τρώνε καλά και αυτοί από τον Άρη οπότε θα επέμβουν μόνο μπρος στο χείλος του γκρεμού, η δεύτερον και πιθανότερο είναι οτι παραμυθιάστηκαν και αυτοί από τον Κόντη και προσπαθούν τώρα, χωρίς να δημιουργήσουν επιπρόσθετα προβλήματα, να βρουν τη λύση με προσεκτικές κινήσεις... Ίδωμεν
Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008
Παγκόσμια οικονομική κρίση (τι με κόφτει εμένα;)
Δεν ξέρω αν το άκουσες αγαπητέ φίλε αλλά η τέταρτη μεγαλύτερη επενδυτική τράπεζα της γης, η αμερικάνικη Lehman Brothers φαλίρισε μετα από 158 χρόνια ιστορίας. Μάλλον στο άκουσμα αυτής της είδησης δυο απορίες σου γεννιούνται, πρώτον "πως γίνεται να φαλιρίσει μια τράπεζα;" και δεύτερον "τι με νοιάζει εμένα;". Επέτερεψε μου να σου απαντήσω στις δυο αυτές ερωτήσεις.
1. "Πως γίνεται να φαλιρίσει μια τράπεζα;"
Για να κάνω ακόμα πιο έντονο το ερώτημα, θα ρωτήσω πως γίνεται να φαλιρίσει μια τράπεζα τόσο μεγάλη που κατάφερε και ξεπέρασε τον αμερικάνικο εμφύλιο, δυο παγκοσμίους πολέμους και τα κραχ του 1929 και του 1987. Η απάντηση περικλύεται σε δυο λέξεις: χρηματοοικονομικά παράγωγα.
Τι είναι τα παράγωγα; είναι επενδυτικά προϊόντα τα οποία χτίζονται πάνω σε άλλα χρηματοοικονομικά αγαθά (μετοχές, ομόλογα, προϊόντα, δάνεια). Θα σου ξεκαθαρίσω την θολούρα με ένα παράδειγμα. Η πιο απλή μορφή παραγώγου είναι το δικαίωμα μετοχής (stock option) το οποίο δίνει στον αγοραστή του το δικαίωμα, αλλά όχι την υποχρέωση, να αγοράσει ή να πουλήσει ένα συγκεκριμένο αριθμό μετοχών σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία στο μέλλον, σε συγκεκριμένη τιμή. Ας υποθέσουμε τώρα οτι έχεις €100.000 και δυο επενδυτικές επιλογές, Α να αγοράσεις 5000 μετοχές της εταιρείας ΧΨΖ, που σήμερα κοστίζουν €20, ή Β να αγοράσεις δικαιώματα αγοράς μετοχών της ΧΨΖ, τα οποία κάποια επενδυτική τράπεζα σου πουλάει προς €1 το κομμάτι, δηλαδή μπορεί να αγοράσεις 100.000 δικαιώματα αγοράς. Ας πάρουμε 2 σενάρια, ένα ανόδου της τιμής και ένα πτώσης της τιμής. Η αρχική σου επένδυση είναι και στις 2 περιπτώσεις €100.000. Έστω λοιπόν πως η τιμή πάει από τα €20 στα €22. Αν είχες αγοράσει μετοχές τα κέρδη σου είναι 22-20=€2/μετοχή, συνολικά €10.000 . Αν είχες αγοράσει δικαιώματα, τότε θα εξασκούσες το δικαίωμα και η τράπεζα θα σου πωλούσε 100.000 μετοχές της εταιρείας ΧΨΖ, τις οποίες εσύ αυτόματα θα πωλούσες στην χρηματιστηριακή τους αξία των €22 με συνολικό κέρδος €100.000. Αν τώρα η τιμή έπεφτε στα €19, τότε με την αγορά μετοχών θα έχανες €5000, δηλαδή αν ρευστοποιούσες τις μετοχές σου θα έπερνες €95.000, ενώ με την αγορά δικαιωμάτων, απλά δεν θα εξασκούσες το δικαίωμα σου και θα έχανες €100.000! Καταλαβαίνεις λοιπόν πως τα χρηματοοικονομικά παράγωγα προσφέρουν τεράστια κέρδη και τεράστιες απώλειες. Τα όποια δικά σου κέρδη όμως είναι ισόποσες απώλειες μιας τράπεζας και αντίστροφα. Παίζονται πολλά λεφτά λοιπόν σε παράγωγα; Κρατήσου γιατί το νούμερο είναι ασύλληπτο. Οι συνολικές ανοιχτές θέσεις τον Ιούνιο του 2008 είναι $53 τρις!!! Ναί 53.000.000.000.000 ηταν τα χρήματα που έχουν παιχτεί (γιατί περί τζόγου πρόκειται ως ένα βαθμό) στην αγορά παραγώγων, παγκοσμίως. Υπό κανονικές συνθήκες οι επενδυτικές τράπεζες είναι οι κερδισμένοι του παιχνιδιού γιατί μπορούν καλύτερα από τους επενδυτές να υπολογίσουν τον κίνδυνο. Απλά θα σου πώ πως το 1997 μια από τις ιστορικότερες βρετανικές τράπεζες η Barings, χρεοκώπησε γιατί ένας και μόνο dealer της στην Σιγκαπούρη πήρε πολύ μεγάλες θέσεις υπέρ του Ιαπωνικού νομίσματος. Και μετά έγινε ο σεισμός στο Kobe της Ιαπωνίας το γιεν κατρακύλησε και η τράπεζα φαλίρησε, χάρι στην απληστία - ανοησία - ασυδοσία, ενός και μόνο ανθρώπου. Βάλαμε καθόλου μυαλό από τότε. Λίγο, αν σκεφτεις πως έχουν γίνει τεράστιες προσπάθειες ερευνητικά, στον υπολογισμό του κινδύνου που συνεπάγονται θέσεις σε παράγωγα. Όμως ο αριθμός των παραγώγων αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και για πολλά από αυτά είναι αδύνατος ο ακριβής υπολογισμός των κινδύνων, άρα και ο έλεγχος των καθαρών θέσεων της τράπεζας.
Τι συνέβη λοιπόν. Οι στεγαστικές τράπεζες στην αμερική (Fannie Mae, Freddie Mac...) την προηγούμενη δεκαετία έδιναν αφιδώς στεγαστικά δάνεια, ακόμα και σε ανθρώπους που με αυτά που έβγαζαν αποκλέιεται να είχαν να πληρώσουν τις δόσεις. Ταυτόχρονα έχτισαν πάνω σε αυτά τα δάνεια παράγωγα και άρχιζαν να πωλούν τα δικαιώματα αυτά σε πενδυτικές τράπεζες ώστε να αντισταθμιστεί ο κίνδυνος. Ξαφνικά ο κοσμάκης, χάρης στα δάνεια βρέθηκε με εύκολο χρήμα και άρχισε να αγοράζει σπίτια, αυξήθηκε η ζήτηση και οι τιμές των σπιτιών πήγαν στα ύψη. Όταν όμως αυτοί οι άνθρωποι κλήθηκαν να πληρώσουν τις δόσεις τους, δεν είχαν τα απαραίτητα κεφάλαια οπότε άρχισαν μαζικά να πωλούν τα σπίτια που είχαν αγοράσει. Η υπερπροσφορά σπιτιών, μαζί με την αρνητική οικονομική κατάσταση οδήγησαν σε κατάρευση της αγοράς οικίας στην Αμερική. Έτσι όμως πολλοί δεν κατάφεραν να να βρούν χρήμα για να πληρώσουν τα δάνεια, αφού για παράδειγμα, ένα σπίτι που αγόρασαν $500.000 πριν 2 χρόνια, με υψηλότοκο δάνειο, το πούλησαν φέτος $300.000. Αυτοί οι άνθρωποι χρεωκόπησαν και μαζί τους έχασαν τα χρήματα τους οι τράπεζες που τους δάνεισαν και συνεπακόλουθα οι χρεωμένες τράπεζες δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους απο τα παράγωγα παρασέρνοντας στον γκρεμό τις επενδυτικές τράπεζες. 'Ενα κανονικό ντόμινο δηλαδή που οφείλεται στην απερίσκεπτη χρηματοδότηση νοικοκυριών με δάνεια τα οποία προφανώς δεν μπορούσαν να καλύψουν.
2. "Και τι με νοιάζει εμένα;"
Η απάντηση εξαρτάται από την σκοπιά που το βλέπεις. Καταρχάς κανείς δεν ξέρει αν η κατάσταση έπιασε πάτο ή τα χειρότερα έπονται. Κάτι ακούγεται πως η ΑΙG, η μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία της γης είναι ένα βήμα πριν την χρεοκοπία και αυτή. Αυτή η κατάσταση θα οδηγήσει σε περετέρω ύφεση αφού οι τράπεζες δεν θα είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν νέες δουλείες που θα δημιουργήσουν χρήμα και θέσεις εργασίας, άρα και ανάπτυξη. Επιπλέον, στην ανάγκη τους για ρευστό, σε συνδιασμό με τους αυξημένους κινδύνους που διατρέχουν θα οδηγήσει σε αύξηση των επιτοκίων, που θα φέρει σε ακόμα δυσκολότερη θέση όλους τους δανειολήπτες. Από την άλλη δημιουργεί απίστευτες επενδυτικές ευκαιρίες σε αυτούς που έχουν χρήμα. Η ιδανικότερη στιγμή για να επενδύσεις κάπου είναι όταν η τιμή έχει πιάσει πάτο. Φτάνει να ξέρεις πως όντως έχει πιάσει πάτο και πως έχει δυνατά... πνευμόνια για να ξαναβγεί στην επιφάνεια!!
1. "Πως γίνεται να φαλιρίσει μια τράπεζα;"
Για να κάνω ακόμα πιο έντονο το ερώτημα, θα ρωτήσω πως γίνεται να φαλιρίσει μια τράπεζα τόσο μεγάλη που κατάφερε και ξεπέρασε τον αμερικάνικο εμφύλιο, δυο παγκοσμίους πολέμους και τα κραχ του 1929 και του 1987. Η απάντηση περικλύεται σε δυο λέξεις: χρηματοοικονομικά παράγωγα.
Τι είναι τα παράγωγα; είναι επενδυτικά προϊόντα τα οποία χτίζονται πάνω σε άλλα χρηματοοικονομικά αγαθά (μετοχές, ομόλογα, προϊόντα, δάνεια). Θα σου ξεκαθαρίσω την θολούρα με ένα παράδειγμα. Η πιο απλή μορφή παραγώγου είναι το δικαίωμα μετοχής (stock option) το οποίο δίνει στον αγοραστή του το δικαίωμα, αλλά όχι την υποχρέωση, να αγοράσει ή να πουλήσει ένα συγκεκριμένο αριθμό μετοχών σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία στο μέλλον, σε συγκεκριμένη τιμή. Ας υποθέσουμε τώρα οτι έχεις €100.000 και δυο επενδυτικές επιλογές, Α να αγοράσεις 5000 μετοχές της εταιρείας ΧΨΖ, που σήμερα κοστίζουν €20, ή Β να αγοράσεις δικαιώματα αγοράς μετοχών της ΧΨΖ, τα οποία κάποια επενδυτική τράπεζα σου πουλάει προς €1 το κομμάτι, δηλαδή μπορεί να αγοράσεις 100.000 δικαιώματα αγοράς. Ας πάρουμε 2 σενάρια, ένα ανόδου της τιμής και ένα πτώσης της τιμής. Η αρχική σου επένδυση είναι και στις 2 περιπτώσεις €100.000. Έστω λοιπόν πως η τιμή πάει από τα €20 στα €22. Αν είχες αγοράσει μετοχές τα κέρδη σου είναι 22-20=€2/μετοχή, συνολικά €10.000 . Αν είχες αγοράσει δικαιώματα, τότε θα εξασκούσες το δικαίωμα και η τράπεζα θα σου πωλούσε 100.000 μετοχές της εταιρείας ΧΨΖ, τις οποίες εσύ αυτόματα θα πωλούσες στην χρηματιστηριακή τους αξία των €22 με συνολικό κέρδος €100.000. Αν τώρα η τιμή έπεφτε στα €19, τότε με την αγορά μετοχών θα έχανες €5000, δηλαδή αν ρευστοποιούσες τις μετοχές σου θα έπερνες €95.000, ενώ με την αγορά δικαιωμάτων, απλά δεν θα εξασκούσες το δικαίωμα σου και θα έχανες €100.000! Καταλαβαίνεις λοιπόν πως τα χρηματοοικονομικά παράγωγα προσφέρουν τεράστια κέρδη και τεράστιες απώλειες. Τα όποια δικά σου κέρδη όμως είναι ισόποσες απώλειες μιας τράπεζας και αντίστροφα. Παίζονται πολλά λεφτά λοιπόν σε παράγωγα; Κρατήσου γιατί το νούμερο είναι ασύλληπτο. Οι συνολικές ανοιχτές θέσεις τον Ιούνιο του 2008 είναι $53 τρις!!! Ναί 53.000.000.000.000 ηταν τα χρήματα που έχουν παιχτεί (γιατί περί τζόγου πρόκειται ως ένα βαθμό) στην αγορά παραγώγων, παγκοσμίως. Υπό κανονικές συνθήκες οι επενδυτικές τράπεζες είναι οι κερδισμένοι του παιχνιδιού γιατί μπορούν καλύτερα από τους επενδυτές να υπολογίσουν τον κίνδυνο. Απλά θα σου πώ πως το 1997 μια από τις ιστορικότερες βρετανικές τράπεζες η Barings, χρεοκώπησε γιατί ένας και μόνο dealer της στην Σιγκαπούρη πήρε πολύ μεγάλες θέσεις υπέρ του Ιαπωνικού νομίσματος. Και μετά έγινε ο σεισμός στο Kobe της Ιαπωνίας το γιεν κατρακύλησε και η τράπεζα φαλίρησε, χάρι στην απληστία - ανοησία - ασυδοσία, ενός και μόνο ανθρώπου. Βάλαμε καθόλου μυαλό από τότε. Λίγο, αν σκεφτεις πως έχουν γίνει τεράστιες προσπάθειες ερευνητικά, στον υπολογισμό του κινδύνου που συνεπάγονται θέσεις σε παράγωγα. Όμως ο αριθμός των παραγώγων αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και για πολλά από αυτά είναι αδύνατος ο ακριβής υπολογισμός των κινδύνων, άρα και ο έλεγχος των καθαρών θέσεων της τράπεζας.
Τι συνέβη λοιπόν. Οι στεγαστικές τράπεζες στην αμερική (Fannie Mae, Freddie Mac...) την προηγούμενη δεκαετία έδιναν αφιδώς στεγαστικά δάνεια, ακόμα και σε ανθρώπους που με αυτά που έβγαζαν αποκλέιεται να είχαν να πληρώσουν τις δόσεις. Ταυτόχρονα έχτισαν πάνω σε αυτά τα δάνεια παράγωγα και άρχιζαν να πωλούν τα δικαιώματα αυτά σε πενδυτικές τράπεζες ώστε να αντισταθμιστεί ο κίνδυνος. Ξαφνικά ο κοσμάκης, χάρης στα δάνεια βρέθηκε με εύκολο χρήμα και άρχισε να αγοράζει σπίτια, αυξήθηκε η ζήτηση και οι τιμές των σπιτιών πήγαν στα ύψη. Όταν όμως αυτοί οι άνθρωποι κλήθηκαν να πληρώσουν τις δόσεις τους, δεν είχαν τα απαραίτητα κεφάλαια οπότε άρχισαν μαζικά να πωλούν τα σπίτια που είχαν αγοράσει. Η υπερπροσφορά σπιτιών, μαζί με την αρνητική οικονομική κατάσταση οδήγησαν σε κατάρευση της αγοράς οικίας στην Αμερική. Έτσι όμως πολλοί δεν κατάφεραν να να βρούν χρήμα για να πληρώσουν τα δάνεια, αφού για παράδειγμα, ένα σπίτι που αγόρασαν $500.000 πριν 2 χρόνια, με υψηλότοκο δάνειο, το πούλησαν φέτος $300.000. Αυτοί οι άνθρωποι χρεωκόπησαν και μαζί τους έχασαν τα χρήματα τους οι τράπεζες που τους δάνεισαν και συνεπακόλουθα οι χρεωμένες τράπεζες δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους απο τα παράγωγα παρασέρνοντας στον γκρεμό τις επενδυτικές τράπεζες. 'Ενα κανονικό ντόμινο δηλαδή που οφείλεται στην απερίσκεπτη χρηματοδότηση νοικοκυριών με δάνεια τα οποία προφανώς δεν μπορούσαν να καλύψουν.
2. "Και τι με νοιάζει εμένα;"
Η απάντηση εξαρτάται από την σκοπιά που το βλέπεις. Καταρχάς κανείς δεν ξέρει αν η κατάσταση έπιασε πάτο ή τα χειρότερα έπονται. Κάτι ακούγεται πως η ΑΙG, η μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία της γης είναι ένα βήμα πριν την χρεοκοπία και αυτή. Αυτή η κατάσταση θα οδηγήσει σε περετέρω ύφεση αφού οι τράπεζες δεν θα είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν νέες δουλείες που θα δημιουργήσουν χρήμα και θέσεις εργασίας, άρα και ανάπτυξη. Επιπλέον, στην ανάγκη τους για ρευστό, σε συνδιασμό με τους αυξημένους κινδύνους που διατρέχουν θα οδηγήσει σε αύξηση των επιτοκίων, που θα φέρει σε ακόμα δυσκολότερη θέση όλους τους δανειολήπτες. Από την άλλη δημιουργεί απίστευτες επενδυτικές ευκαιρίες σε αυτούς που έχουν χρήμα. Η ιδανικότερη στιγμή για να επενδύσεις κάπου είναι όταν η τιμή έχει πιάσει πάτο. Φτάνει να ξέρεις πως όντως έχει πιάσει πάτο και πως έχει δυνατά... πνευμόνια για να ξαναβγεί στην επιφάνεια!!
Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008
To τέλος του κόσμου;
Γνωρίζεις αγαπητέ φίλε οτί ίσως αύριο, 10/09/08, αρχίζει το... τέλος του κόσμου; Ποιος το λέει αυτό; Σίγουρα ούτε ο Λιακό, ούτε τίποτα φανατικοί θρησκόληπτοι. Το λένε, ή μάλλον το φοβούνται διάφοροι ανά τον κόσμο επιστήμονες. Γιατί; θα με ρωτήσεις τώρα. Τι το ιδιαίτερο έχει η αυριανή μέρα; Αύριο λοιπόν ξεκινά η λειτουργία του LHC...
Επειδή καταλαβαίνω οτι μάλλον οι απορίες αυξάνονται αντί να μειώνονται θα σου απαντήσω τις παρακάτω απορίες:
1. Τι είναι ο LHC;
2. Ποιος είναι ο στόχος του;
2. Ποιος κίνδυνος υπάρχει;
Τι είναι λοιπόν ο LHC; Το όνομα του προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων Large Hadron Colider, που μεταφρασμένα στα Ελληνικά σημαίνουν Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων. Πρόκειται για το μεγαλύτερο πείραμα φυσικής όλων των εποχών. Στο κέντρο πυρηνικών ερευνών της Ευρώπης (Το CERN ντε, από το ¨Ιλουμινάτι" του Νταν Μπράουν) σε βάθος 50 με 175 μέτρων δημιουργήθηκε (18 χρόνια χρειάστηκαν και περίπου 6 δις, ναι 6.000.000.000 Ευρώ) ο μεγαλύτερος επιταχυντής σωματιδίων που κατασκεύασε ποτέ η ανθρωπότητα. Εχει διάμετρο 27 χιλιομέτρων και στην ουσία πρόκειται για έναν δακτύλιο καλυμένο εσωτερικά από εστιασμένους μαγνήτες που θα επιταχύνουν δέσμες πρωτόνιων σε ταχύτητες κοντά στο 99,99% του φωτός, σε θερμοκρασία 1.9 βαθμούς Κέλβιν ή -271 βαθμούς Κελσίου, έτσι ώστε να αναπαραγάγουν τις συνθήκες ελάχιστα μετά την μεγάλη έκρηξη. Για περισσότερες πληροφορίες για το πέιραμα δείτε: www.cern.ch/lhc
Ποιος είναι ο στόχος αυτού του πειράματος; Ο κύριος στόχος είναι η πειραματική επιβεβαίωση της ύπαρξης του σωματιδίου που καλείται μποζόνιο Χιγκς και είναι το σωματίδιο στο οποίο οφείλεται η ιδιότητα της μάζας όλων των άλλων σωματιδίων. Η πυρηνική φυσική έχει σήμερα ως θεμέλεια λίθο το λεγόμενο καθιερωμένο μοντέλο (standard model) του οποίου η πειραματική επιβεβαίωση θα επιτευχθεί μέσο της απόδειξης ύπαρξης του Μποζονίου Χιγκς. Η επιβεβαίωση του προτύπου θα οδηγήσει στην σταδιακή συνένωση των τριών από τα τέσσερα πεδία δυνάμεων (όλων εκτώς της βαρυτικής) άρα θα μας οδηγήσει ένα βήμα πιο κοντά στο μεγάλο όνειρο όλων των φυσικών, από τον Einstein και μετά, της δημιουργίας μιας ενοποιημένης θεωρίας πεδίου. Φυσικά ο στόχος του πειράματος δεν σταματάει εδώ, ούτε η μή ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς θα αποτελέσει απόδειξη της μη - ύπαρξης του. Ο επιταχυντής θα απαντήσει σε πάρα πολλά ερωτήματα για την δομή του σύμπαντος, ανεξάρτητα από την έκβαση του κύριου στόχου του, της αναζήτησης του μποζονίου Χιγκς, που σημειωτέον, ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους φυσικούς, ο Steven Hawkin, εξέφρασε την ελπίδα και την πεποίθηση οτι δεν θα βρεθεί, στοιχηματίζοντας 100 λίρες με οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο (http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=936071)
Τώρα ποιος είναι ο κίνδυνος; Η ταχύτητα των σωματιδίων στο επιταχυντή είναι ασύληπτη, η δέσμη θα κάνει 11.000 φορές τον γύρω του LHC, ανά δευτερόλεπτο και η ενέργεια τις σύγκρουσης των 2 αντίθετα κινούμενων δεσμών θα είναι περίπου 14ΤeV, συνθήκες ικανές να επιτρέψουν την δημιουργία πολύ μικρών μελανών οπών. Μελανή οπή ονομάζεται οποιοδήποτε σώμα με τόσο ισχυρό βαρυτικό πεδίο, που ακόμα και το φως δεν μπορεί να του διαφύγει. Οι μελανές οπές αν και αποτελλούν ένα αντικείμενο το οποίο μελετάται από την κοσμολογία λόγο του τεράστιου μεγέθους τους (αστρονομικά, ένα άστρο για να καταλήξει σε μαύρη τρύπα πρέπει να έχει αρχική μάζα πάνω από τέσσερεις φορές την μάζα του ηλίου), θεωρητικά μπορεί να έχει οποιοδήποτε μέγεθος μεγαλύτερο της μάζας Plank. Μάζα Πλάνκ λέγεται η κατάσταση ενός σωματιδίου κατα την οποία το μήκος κύματος του (Compton wavelength) είναι ίσο με την ακτίνα Schwarzchild, δηλαδή την ακτίνα που θα έπρεπε να το συμπιέσουμε ώστε να γίνει μαύρη τρύπα (για την Γη μας η ακτίνα αυτή είναι 9 χιλιοστά!!! Δηλαδή για να γίνει η γη μας μαύρη τρύπα πρέπει να την συμπιέσουμε σε ένα σφαιρικό αντικείμενο ακτίνας 9 χιλιοστών). Οι ενέργειες λοιπόν που θα αναπτυχθούν, σύμφωνα με κάποιες επεκτάσεις του καθιερωμένου προτύπου μπορόυν να διμιουργήσουν μαύρες τρύπες, οι οποίες σιγά σιγά θα καταπιούν όλη τη γή. Υπάρχει πραγματικά κίνδυνος δηλαδή; Όχι, ή σχεδόν σίγουρα όχι και η εξήγηση είναι διπλή. Σύμφωνα με τον Hawkin, αυτές οι μικρές μαύρες τρύπες εξαερώνονται σχεδόν αμέσως, εκπέμποντας ισχυρή ακτινοβολία (ακτίνες γ) πρίν προλάβουν να έρθουν σε αλληλεπίδραση με το περιβάλλον γύρω τους. Επιπλέον αυτό το πρωτοφανές για τα ανθρώπινα δεδομένα πείραμα επαναλαμβάνεται στο σύμπαν με συχνότητα γύρω στα 10.000.000 φορές ανά δευτερόλεπτο, συνεπώς αν μπορούσε να οδηγήσει σε δημιουργία μελανών οπών, μάλλον θα το ξέραμε.
Ένα τελευταίο ερώτημα τώρα. Αξίζει να ξοδεύουμε δισεκατομμύρια σε πειράματα φυσικής και αποστολές στο διάστημα όταν στη Γη υπάρχει τόσος πόνος και τόση φτώχια; Η απάντηση είναι ένα τεράστιο ναι! Οι επιστημονικές ανακαλύψεις ανοίκουν σε όλους μας και αποτελλόύν το σημαντικότερο μοχλό ανάπτυξης. Σας επεισα; Μάλλον οχι... Ε με αυτό θα σας πείσω. Ξέρετε το ύψος του εξοπλιστικού προγράμματος της χώρας μας την δεκαετια 2005-2015; 10 δις ευρώ, μάλιστα, 10.000.000.000! Αν η μικρή μας Ελλαδίτσα ξοδεύει τόσα σκεφτείτε τι γίνεται αλλού. Οπότε αν είναι να κάνουμε οικονομία για να λύσουμε τα προβλήματα του πλανήτη, ας κόψουμε από εκεί που πρέπει...
Εις το επανιδείν!!
Επειδή καταλαβαίνω οτι μάλλον οι απορίες αυξάνονται αντί να μειώνονται θα σου απαντήσω τις παρακάτω απορίες:
1. Τι είναι ο LHC;
2. Ποιος είναι ο στόχος του;
2. Ποιος κίνδυνος υπάρχει;
Τι είναι λοιπόν ο LHC; Το όνομα του προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων Large Hadron Colider, που μεταφρασμένα στα Ελληνικά σημαίνουν Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων. Πρόκειται για το μεγαλύτερο πείραμα φυσικής όλων των εποχών. Στο κέντρο πυρηνικών ερευνών της Ευρώπης (Το CERN ντε, από το ¨Ιλουμινάτι" του Νταν Μπράουν) σε βάθος 50 με 175 μέτρων δημιουργήθηκε (18 χρόνια χρειάστηκαν και περίπου 6 δις, ναι 6.000.000.000 Ευρώ) ο μεγαλύτερος επιταχυντής σωματιδίων που κατασκεύασε ποτέ η ανθρωπότητα. Εχει διάμετρο 27 χιλιομέτρων και στην ουσία πρόκειται για έναν δακτύλιο καλυμένο εσωτερικά από εστιασμένους μαγνήτες που θα επιταχύνουν δέσμες πρωτόνιων σε ταχύτητες κοντά στο 99,99% του φωτός, σε θερμοκρασία 1.9 βαθμούς Κέλβιν ή -271 βαθμούς Κελσίου, έτσι ώστε να αναπαραγάγουν τις συνθήκες ελάχιστα μετά την μεγάλη έκρηξη. Για περισσότερες πληροφορίες για το πέιραμα δείτε: www.cern.ch/lhc
Ποιος είναι ο στόχος αυτού του πειράματος; Ο κύριος στόχος είναι η πειραματική επιβεβαίωση της ύπαρξης του σωματιδίου που καλείται μποζόνιο Χιγκς και είναι το σωματίδιο στο οποίο οφείλεται η ιδιότητα της μάζας όλων των άλλων σωματιδίων. Η πυρηνική φυσική έχει σήμερα ως θεμέλεια λίθο το λεγόμενο καθιερωμένο μοντέλο (standard model) του οποίου η πειραματική επιβεβαίωση θα επιτευχθεί μέσο της απόδειξης ύπαρξης του Μποζονίου Χιγκς. Η επιβεβαίωση του προτύπου θα οδηγήσει στην σταδιακή συνένωση των τριών από τα τέσσερα πεδία δυνάμεων (όλων εκτώς της βαρυτικής) άρα θα μας οδηγήσει ένα βήμα πιο κοντά στο μεγάλο όνειρο όλων των φυσικών, από τον Einstein και μετά, της δημιουργίας μιας ενοποιημένης θεωρίας πεδίου. Φυσικά ο στόχος του πειράματος δεν σταματάει εδώ, ούτε η μή ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς θα αποτελέσει απόδειξη της μη - ύπαρξης του. Ο επιταχυντής θα απαντήσει σε πάρα πολλά ερωτήματα για την δομή του σύμπαντος, ανεξάρτητα από την έκβαση του κύριου στόχου του, της αναζήτησης του μποζονίου Χιγκς, που σημειωτέον, ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους φυσικούς, ο Steven Hawkin, εξέφρασε την ελπίδα και την πεποίθηση οτι δεν θα βρεθεί, στοιχηματίζοντας 100 λίρες με οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο (http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=936071)
Τώρα ποιος είναι ο κίνδυνος; Η ταχύτητα των σωματιδίων στο επιταχυντή είναι ασύληπτη, η δέσμη θα κάνει 11.000 φορές τον γύρω του LHC, ανά δευτερόλεπτο και η ενέργεια τις σύγκρουσης των 2 αντίθετα κινούμενων δεσμών θα είναι περίπου 14ΤeV, συνθήκες ικανές να επιτρέψουν την δημιουργία πολύ μικρών μελανών οπών. Μελανή οπή ονομάζεται οποιοδήποτε σώμα με τόσο ισχυρό βαρυτικό πεδίο, που ακόμα και το φως δεν μπορεί να του διαφύγει. Οι μελανές οπές αν και αποτελλούν ένα αντικείμενο το οποίο μελετάται από την κοσμολογία λόγο του τεράστιου μεγέθους τους (αστρονομικά, ένα άστρο για να καταλήξει σε μαύρη τρύπα πρέπει να έχει αρχική μάζα πάνω από τέσσερεις φορές την μάζα του ηλίου), θεωρητικά μπορεί να έχει οποιοδήποτε μέγεθος μεγαλύτερο της μάζας Plank. Μάζα Πλάνκ λέγεται η κατάσταση ενός σωματιδίου κατα την οποία το μήκος κύματος του (Compton wavelength) είναι ίσο με την ακτίνα Schwarzchild, δηλαδή την ακτίνα που θα έπρεπε να το συμπιέσουμε ώστε να γίνει μαύρη τρύπα (για την Γη μας η ακτίνα αυτή είναι 9 χιλιοστά!!! Δηλαδή για να γίνει η γη μας μαύρη τρύπα πρέπει να την συμπιέσουμε σε ένα σφαιρικό αντικείμενο ακτίνας 9 χιλιοστών). Οι ενέργειες λοιπόν που θα αναπτυχθούν, σύμφωνα με κάποιες επεκτάσεις του καθιερωμένου προτύπου μπορόυν να διμιουργήσουν μαύρες τρύπες, οι οποίες σιγά σιγά θα καταπιούν όλη τη γή. Υπάρχει πραγματικά κίνδυνος δηλαδή; Όχι, ή σχεδόν σίγουρα όχι και η εξήγηση είναι διπλή. Σύμφωνα με τον Hawkin, αυτές οι μικρές μαύρες τρύπες εξαερώνονται σχεδόν αμέσως, εκπέμποντας ισχυρή ακτινοβολία (ακτίνες γ) πρίν προλάβουν να έρθουν σε αλληλεπίδραση με το περιβάλλον γύρω τους. Επιπλέον αυτό το πρωτοφανές για τα ανθρώπινα δεδομένα πείραμα επαναλαμβάνεται στο σύμπαν με συχνότητα γύρω στα 10.000.000 φορές ανά δευτερόλεπτο, συνεπώς αν μπορούσε να οδηγήσει σε δημιουργία μελανών οπών, μάλλον θα το ξέραμε.
Ένα τελευταίο ερώτημα τώρα. Αξίζει να ξοδεύουμε δισεκατομμύρια σε πειράματα φυσικής και αποστολές στο διάστημα όταν στη Γη υπάρχει τόσος πόνος και τόση φτώχια; Η απάντηση είναι ένα τεράστιο ναι! Οι επιστημονικές ανακαλύψεις ανοίκουν σε όλους μας και αποτελλόύν το σημαντικότερο μοχλό ανάπτυξης. Σας επεισα; Μάλλον οχι... Ε με αυτό θα σας πείσω. Ξέρετε το ύψος του εξοπλιστικού προγράμματος της χώρας μας την δεκαετια 2005-2015; 10 δις ευρώ, μάλιστα, 10.000.000.000! Αν η μικρή μας Ελλαδίτσα ξοδεύει τόσα σκεφτείτε τι γίνεται αλλού. Οπότε αν είναι να κάνουμε οικονομία για να λύσουμε τα προβλήματα του πλανήτη, ας κόψουμε από εκεί που πρέπει...
Εις το επανιδείν!!
Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008
ΠΑΟΚ - Ηρακλής
Καλησπέρα ποδοσφαιρόφιλοι
Συνεχίζω την ποδοσφαιρική ανάλυση με τους δυο συμπολίτες....
Ο ΠΑΟΚ είναι η μοναδική ομάδα του πρωταθλήματος που σίγουρα θα τερματίσει σίγουρα ψηλότερα από πέρισυ. Έκανε πολλές και ποιοτικές μεταγγραφές, ενισχύθηκε και έχει ίσως τον καλύτερο λαό στην Ελλάδα, όταν καταλαβαίνει οτι με το να σπάει και να διαλύει κανει κακό στην ομάδα και μόνο. Τα ερωτηματικά για τον ΠΑΟΚ; Η μεγάλη ηλικία των περισσότερων μεταγγραφών του, ο μεγάλος αριθμός νέων ποδοσφαιριστών στην εντεκάδα, η κακή περισινή χρονιά - τραυματισμοί κάποιων νεοαποκτηθέντων παικτών και... ο Χαλκιάς. Ξεκινάω αναλύοντας το τελευταίο γιατί τον συγκεκριμένο τον ζήσαμε στο πετσί μας τα τελευταία δυο χρόνια. Ο Χαλκιάς λοιπόν τα δυο χρόνια στον Άρη ήταν δυο διαφορετικοί τερματοφύλακες. Την πρώτη χρονιά ήταν απλά φανταστικός, ο Άρης του χρωστάει πάρα πολλούς βαθμούς και συνεπώς είναι ένας από τους κύριους υπαίτιους της τέταρτης θέσης του πρωταθλήματος 06/07. Πέρισυ ήταν ο Χαλκιάς που όλοι ξέρουμε, ασταθέστατος, ικανός να πιάσει το άπιαστο και να φάει το παιδικό. Τι θα συμβεί φέτος; Κανείς δεν ξέρει, οι πιθανότητες όμως κλείνουν στο οτι θα είναι όπως πέρισυ και όχι όπως πρόπερσυ. Όσο για τους άλλους κρίσιμους παράγοντες, το μέλλον θα δείξει. Αν δέσουν οι καινουριοι παίχτες και παίξουν, υποβοηθούμενοι από ένα κόσμο που έχει καταλάβει οτι ο ρόλος του είναι μόνο στην κερκίδα, ο ΠΑΟΚ είναι ικανός ακόμα και να σπάσει την 3αδα του ΠΟΚ και να βγει τρίτος. Υπάρχουν όμως πολλά αν σε αυτόν το συλλογισμό. Επιπλέον ο ΠΑΟΚ έχει και τον βραχνά της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου. Δεν νομίζω να καταφέρει αυτό το θέμα να επηρεάσει, αλλά να μπεις στο μάτι των... κάτω, πολλά μπορει να γίνουν.
Πάμε τώρα στον Ηρακλή. Αυτή η ομάδα που (μαζί με την ΑΕΚ) συμπαθούσα λιγότερο από όλες έχει καταφέρει να γίνει μια από τις αγαπημένες μου ομάδες, τα τελευταία δυο χρόνια. Παίζοντας κατα καιρούς γρήγορο και σύγχρονο ποδόσφαιρο, επενδύοντας σε νεαρούς και Έλληνες παίχτες έχει δημιουργήσει ένα αξιόμαχο σύνολο, έτοιμο να κάνει ζημίες σε όσους δεν τον πάρουν σοβαρά. Ταυτόχρονα όμως τρεις κατά τεκμήριο κορυφαίοι παίκτες του πέρισυ, δεν θα παίζουν φέτος στην ομάδα, οι δυο πήραν μεταγγραφή, ο ένας αποτελλεί ξένο σώμα λόγω της παιδιάστικης συμπεριφοράς του. Νομίζω πως ο Ηρακλής είναι η ομάδα που θα πρέπει φέτος να αποφύγουν οι παίχτες του στοιχήματος. Αν τα πιτσιρίκια του βρουν κάποια ομάδα που θα τα κοιτάξει με υπεροψια, θα την τιμωρήσουν. Ταυτόχρονα είναι ικανά να χάσουν από τον οποιονδήποτε. Εν κατακλείδι, δεν πιστεύω πως ο Ηρακλής θα κινδυνέψει, αλλά ούτε και θα πρωταγωνιστήσει. Ας τολμήσω τώρα να κάνω μια πρόβλεψη για την τελική κατάταξη των "μεγάλων" ομάδων του πρωταθλήματος, γράφωντας την καλύτερη και την χειρότερη θέση που μπορεί η ομάδα να τερματίσει
1. Ολυμπιακός 1-2
2. ΠΑΟ 1-3
3. ΑΕΚ 2-3
4. Άρης 4-6
5. ΠΑΟΚ 3-6
6. Αστέρας 4-7
7. Πανιώνιος 4-12*
8. Λάρισα 5-8
9. Ξανθη 6-9
10. ΗΡΑ 7-11
Πιστεύω οτι οι τρεις που θα πέσουν είναι ο Βούλης, ο Πανθρακικός και ο ΟΦΗ, με Πανσερραικό, Τέλη και Λεβαδειακό να σώζονται, εύκολα ή δύσκολα!!!. Ο λόγος που ο Νιονιος πιστεύω είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο είναι η αποχώρηση του Τσακίρη από τα διοικητικά. Οι μεταγγραφές των Ρεκόμπα - Εστογιάνωφ ανεβάζουν πολύ τον πήχη, φτάνει να μείνουν και μετά τον Δεκέβρη...
Επιστροφή μεθαύριο (πρώτα ο Θεος) με θέμα: Θα είναι η 10/09/08 η μέρα της κρίσεως;
Συνεχίζω την ποδοσφαιρική ανάλυση με τους δυο συμπολίτες....
Ο ΠΑΟΚ είναι η μοναδική ομάδα του πρωταθλήματος που σίγουρα θα τερματίσει σίγουρα ψηλότερα από πέρισυ. Έκανε πολλές και ποιοτικές μεταγγραφές, ενισχύθηκε και έχει ίσως τον καλύτερο λαό στην Ελλάδα, όταν καταλαβαίνει οτι με το να σπάει και να διαλύει κανει κακό στην ομάδα και μόνο. Τα ερωτηματικά για τον ΠΑΟΚ; Η μεγάλη ηλικία των περισσότερων μεταγγραφών του, ο μεγάλος αριθμός νέων ποδοσφαιριστών στην εντεκάδα, η κακή περισινή χρονιά - τραυματισμοί κάποιων νεοαποκτηθέντων παικτών και... ο Χαλκιάς. Ξεκινάω αναλύοντας το τελευταίο γιατί τον συγκεκριμένο τον ζήσαμε στο πετσί μας τα τελευταία δυο χρόνια. Ο Χαλκιάς λοιπόν τα δυο χρόνια στον Άρη ήταν δυο διαφορετικοί τερματοφύλακες. Την πρώτη χρονιά ήταν απλά φανταστικός, ο Άρης του χρωστάει πάρα πολλούς βαθμούς και συνεπώς είναι ένας από τους κύριους υπαίτιους της τέταρτης θέσης του πρωταθλήματος 06/07. Πέρισυ ήταν ο Χαλκιάς που όλοι ξέρουμε, ασταθέστατος, ικανός να πιάσει το άπιαστο και να φάει το παιδικό. Τι θα συμβεί φέτος; Κανείς δεν ξέρει, οι πιθανότητες όμως κλείνουν στο οτι θα είναι όπως πέρισυ και όχι όπως πρόπερσυ. Όσο για τους άλλους κρίσιμους παράγοντες, το μέλλον θα δείξει. Αν δέσουν οι καινουριοι παίχτες και παίξουν, υποβοηθούμενοι από ένα κόσμο που έχει καταλάβει οτι ο ρόλος του είναι μόνο στην κερκίδα, ο ΠΑΟΚ είναι ικανός ακόμα και να σπάσει την 3αδα του ΠΟΚ και να βγει τρίτος. Υπάρχουν όμως πολλά αν σε αυτόν το συλλογισμό. Επιπλέον ο ΠΑΟΚ έχει και τον βραχνά της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου. Δεν νομίζω να καταφέρει αυτό το θέμα να επηρεάσει, αλλά να μπεις στο μάτι των... κάτω, πολλά μπορει να γίνουν.
Πάμε τώρα στον Ηρακλή. Αυτή η ομάδα που (μαζί με την ΑΕΚ) συμπαθούσα λιγότερο από όλες έχει καταφέρει να γίνει μια από τις αγαπημένες μου ομάδες, τα τελευταία δυο χρόνια. Παίζοντας κατα καιρούς γρήγορο και σύγχρονο ποδόσφαιρο, επενδύοντας σε νεαρούς και Έλληνες παίχτες έχει δημιουργήσει ένα αξιόμαχο σύνολο, έτοιμο να κάνει ζημίες σε όσους δεν τον πάρουν σοβαρά. Ταυτόχρονα όμως τρεις κατά τεκμήριο κορυφαίοι παίκτες του πέρισυ, δεν θα παίζουν φέτος στην ομάδα, οι δυο πήραν μεταγγραφή, ο ένας αποτελλεί ξένο σώμα λόγω της παιδιάστικης συμπεριφοράς του. Νομίζω πως ο Ηρακλής είναι η ομάδα που θα πρέπει φέτος να αποφύγουν οι παίχτες του στοιχήματος. Αν τα πιτσιρίκια του βρουν κάποια ομάδα που θα τα κοιτάξει με υπεροψια, θα την τιμωρήσουν. Ταυτόχρονα είναι ικανά να χάσουν από τον οποιονδήποτε. Εν κατακλείδι, δεν πιστεύω πως ο Ηρακλής θα κινδυνέψει, αλλά ούτε και θα πρωταγωνιστήσει. Ας τολμήσω τώρα να κάνω μια πρόβλεψη για την τελική κατάταξη των "μεγάλων" ομάδων του πρωταθλήματος, γράφωντας την καλύτερη και την χειρότερη θέση που μπορεί η ομάδα να τερματίσει
1. Ολυμπιακός 1-2
2. ΠΑΟ 1-3
3. ΑΕΚ 2-3
4. Άρης 4-6
5. ΠΑΟΚ 3-6
6. Αστέρας 4-7
7. Πανιώνιος 4-12*
8. Λάρισα 5-8
9. Ξανθη 6-9
10. ΗΡΑ 7-11
Πιστεύω οτι οι τρεις που θα πέσουν είναι ο Βούλης, ο Πανθρακικός και ο ΟΦΗ, με Πανσερραικό, Τέλη και Λεβαδειακό να σώζονται, εύκολα ή δύσκολα!!!. Ο λόγος που ο Νιονιος πιστεύω είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο είναι η αποχώρηση του Τσακίρη από τα διοικητικά. Οι μεταγγραφές των Ρεκόμπα - Εστογιάνωφ ανεβάζουν πολύ τον πήχη, φτάνει να μείνουν και μετά τον Δεκέβρη...
Επιστροφή μεθαύριο (πρώτα ο Θεος) με θέμα: Θα είναι η 10/09/08 η μέρα της κρίσεως;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)